Lezersrecensie
Oeroeg | Hella S. Haasse | Querido | 1948
Dit boek draagt een emotionele lading met zich mee.
Het boek draait om de vriendschap tussen een Indonesische jongen, Oeroeg, en een Nederlandse jongen, waarvan de naam niet wordt genoemd. Ze zijn sinds jong beste maatjes, maar groeien langzamerhand uit elkaar doordat het verschil in hun culturen zo enorm zijn. Het speelt zich af in Nederlands-Indië, gedeeltelijk voor de Tweede Wereldoorlog en gedeeltelijk tijdens. In deze tijd is er spanning tussen Westerse mensen en inlanders. Inlanders werden als “minder” gezien door de Westerse mensen.
De ik-persoon is de zoon van een Hollandse administrateur op de onderneming Kebon Djati, hij heeft sproetjes en blond haar. Hij vind dat iedereen gelijk staat aan elkaar, ongeacht de oordelen die plaatsvinden. Alhoewel, zijn vader heeft liever niet dat ze met elkaar omgaan.
Een belangrijke gebeurtenis uit het boek is het uitje naar het Zwarte Meer. Hierover wordt ook al vrij snel verteld. De ik-persoon en Oeroeg zijn familie besloten op een avond te gaan zwemmen in het Zwarte Meer. De vader van de ik-persoon had Oeroeg zijn vader, Deppoh, meegevraagd. Hij kwam uiteindelijk mee, maar er gebeurde iets tragisch op het meer. Deppoh verdronk. De ik-persoon en zijn vader hebben hierna lang met schuldgevoel gekampt, omdat Deppoh verdronk toen hij de ik-person probeerde te redden. Door dit schuldgevoel betaalt de vader later in het verhaal de opleiding van Oeroeg.
Naarmate de twee vrienden opgroeien, worden ook de verschillen tussen hen groter en duidelijker, en groeit er steeds meer haat naar Hollanders in Oeroeg.
De ik-persoon gaat op een gegeven moment naar school wanneer hij zes jaar is, en Oeroeg mag dit niet omdat hij een inlander is.
Later in het boek komen ze beide op een internaat terecht, waar ze nog meer uit elkaar groeien. Oeroeg raakt bevriend met Abdullah, een Arabische jongen. Hierna gaat Oeroeg geneeskunde studeren, en de ik-persoon vertrekt naar Delft. Ze spreken nog 1 laatste keer af. Oeroeg is compleet veranderd. Hij is een nationalist geworden en vindt zijn cultuur, mensen en rechten het belangrijkst. Hij vertelt ook dat ze geen hulp meer van “hen” nodig heeft. De ik-persoon raakt in de war en vertrekt naar Delft.
Aan het eind van het boek kan het zo zijn dat ze elkaar weer zijn tegengekomen. Na een lange tijd keert de ik-persoon terug naar Indonesië, waar er een inlander ineens voor zijn neus staat. Hij houdt een revolver gericht op de ik-persoon, die ervan overtuigd is dat dit Oeroeg is. De inlander vertrekt nadat hij erachter komt dat zijn mensen op zoek zijn naar zijn oude vriend, de ik-persoon, en we komen er nooit achter of dit wel of niet Oeroeg is geweest.
Ik vond dit boek heel interessant. Het taalgebruik en de opbouw vond ik wel wat minder omdat het een beetje saai was aan het begin, en er over het algemeen moeilijkr termen gebruikt werden. Ik heb me goed in kunnen leven in de ik-persoon, en heb veel geleerd over hoe het er aan toe ging in Indonesië vanuit een cultureel perspectief. Een triest verhaal, maar mooi geschreven.
Het boek draait om de vriendschap tussen een Indonesische jongen, Oeroeg, en een Nederlandse jongen, waarvan de naam niet wordt genoemd. Ze zijn sinds jong beste maatjes, maar groeien langzamerhand uit elkaar doordat het verschil in hun culturen zo enorm zijn. Het speelt zich af in Nederlands-Indië, gedeeltelijk voor de Tweede Wereldoorlog en gedeeltelijk tijdens. In deze tijd is er spanning tussen Westerse mensen en inlanders. Inlanders werden als “minder” gezien door de Westerse mensen.
De ik-persoon is de zoon van een Hollandse administrateur op de onderneming Kebon Djati, hij heeft sproetjes en blond haar. Hij vind dat iedereen gelijk staat aan elkaar, ongeacht de oordelen die plaatsvinden. Alhoewel, zijn vader heeft liever niet dat ze met elkaar omgaan.
Een belangrijke gebeurtenis uit het boek is het uitje naar het Zwarte Meer. Hierover wordt ook al vrij snel verteld. De ik-persoon en Oeroeg zijn familie besloten op een avond te gaan zwemmen in het Zwarte Meer. De vader van de ik-persoon had Oeroeg zijn vader, Deppoh, meegevraagd. Hij kwam uiteindelijk mee, maar er gebeurde iets tragisch op het meer. Deppoh verdronk. De ik-persoon en zijn vader hebben hierna lang met schuldgevoel gekampt, omdat Deppoh verdronk toen hij de ik-person probeerde te redden. Door dit schuldgevoel betaalt de vader later in het verhaal de opleiding van Oeroeg.
Naarmate de twee vrienden opgroeien, worden ook de verschillen tussen hen groter en duidelijker, en groeit er steeds meer haat naar Hollanders in Oeroeg.
De ik-persoon gaat op een gegeven moment naar school wanneer hij zes jaar is, en Oeroeg mag dit niet omdat hij een inlander is.
Later in het boek komen ze beide op een internaat terecht, waar ze nog meer uit elkaar groeien. Oeroeg raakt bevriend met Abdullah, een Arabische jongen. Hierna gaat Oeroeg geneeskunde studeren, en de ik-persoon vertrekt naar Delft. Ze spreken nog 1 laatste keer af. Oeroeg is compleet veranderd. Hij is een nationalist geworden en vindt zijn cultuur, mensen en rechten het belangrijkst. Hij vertelt ook dat ze geen hulp meer van “hen” nodig heeft. De ik-persoon raakt in de war en vertrekt naar Delft.
Aan het eind van het boek kan het zo zijn dat ze elkaar weer zijn tegengekomen. Na een lange tijd keert de ik-persoon terug naar Indonesië, waar er een inlander ineens voor zijn neus staat. Hij houdt een revolver gericht op de ik-persoon, die ervan overtuigd is dat dit Oeroeg is. De inlander vertrekt nadat hij erachter komt dat zijn mensen op zoek zijn naar zijn oude vriend, de ik-persoon, en we komen er nooit achter of dit wel of niet Oeroeg is geweest.
Ik vond dit boek heel interessant. Het taalgebruik en de opbouw vond ik wel wat minder omdat het een beetje saai was aan het begin, en er over het algemeen moeilijkr termen gebruikt werden. Ik heb me goed in kunnen leven in de ik-persoon, en heb veel geleerd over hoe het er aan toe ging in Indonesië vanuit een cultureel perspectief. Een triest verhaal, maar mooi geschreven.
1
Reageer op deze recensie
