Tot hier toe

In een kringloopwinkel vond ik een oude gedichtenbundel van Annie M.G Schmidt Tot hier toe, gedichten en liedjes voor toneel radio en televisie 1938-1985 .
Eigenlijk ken ik de schrijfster alleen maar van kinderboeken, zoals Jip en Janneke en Puk uit de Petteflat, Dat ze ook voor volwassenen schreef wist ik niet.
Omdat het zo’n oud boekje is en Annie ondertussen ook is overleden, dacht ik dat het heel ouderwets was. Sommige woorden zijn ook ouderwets , zoals bijvoorbeeld bakvis , poesiealbum, het winkeltje van ijzerwaren.
Maar zo te zien zijn sommige menselijke gewoontes, eigenschappen niet veranderd. Of hoe mensen in relaties met elkaar omgaan. Annie kan daar grappig over schrijven .Bijvoorbeeld dat mensen niet zo moeten zaniken.
Heb weleens een fragment van haar gezien op de televisie. Annie was een heel eigenzinnig mens die zei wat ze dacht. Ze zei ook weleens dat ze eigenlijk een hekel had aan kinderen, wat best bijzonder was omdat ze veel kinderboeken schreef en kinderen haar wel leuk vonden.
Het zeggen wat je denkt en haar kijk op mensen komt ook terug in de gedichten. Het leukste vond de gedichten over vrouwen. Ze zijn ingedeeld in types De verongelijkte, de mysterieuze , de eenzame, de mevrouw, de tirannieke, de bakvis , de snob , de poetsvrouw.
Hierbij een citaat van de verongelijkte.
Het begint met
Mij wordt ook niets bespaard, zegt zij tot God.
Wanneer haar blauwe theepot is gebroken
De buitenwereld is een groot complot
Buiten haar om werd alles afgesproken.
En het eindigt met :
Zij is nog steeds het kind dat buiten wacht
En dat niet mee mag doen met zakdoek-leggen
Had er maar iemand om heen de macht
Om ‘ kom maar binnen’ tegen haar te zeggen.
In begrijpelijke taal zit hier een psychologische laag onder. De verongelijkte denkt dat de buitenwereld tegen haar is en eigenlijk heeft ze behoefte erbij te horen.
Annie was in staat om op een grappige manier de vinger op de zere plek te leggen.
Ondanks dat het een heel oud boekje is is dit heel herkenbaar.