We naderen het einde...

Eindelijk lezen we meer over de achtergronden van Assad. Samen met de Deense inspecteur Mork, de jonge, naïeve Gordon en de mysterieuze Rose vormt hij in de kelder van het hoofdbureau in Kopenhagen de afdeling Q. Een coldcase team, dat het hoogste aantal oplossingen van zaken heeft.

Echter, deze zaak ‘Slachtoffer 2117’ is persoonlijker dan ooit. We zien een omgekeerde Assad. De immer rustige Syriër (die echter meer Deens blijkt te zijn, dan verwacht) breekt als hij een foto ziet van een aangespoelde vluchteling (slachtoffer 2117).
Intussen speelt een doorgedraaide tiener zijn games en nadert hij zijn persoonlijke meltdown met drastische gevolgen voor Denemarken. En reist een beul uit een helse Irakeze gevangenis met een verrassende harem en een team terroristen af om een West-Europees land in brand te zetten én zich op Assad te wreken.

Het boek is erg knap in elkaar gezet en van begin tot eind razend spannend! Jussi Adler Olsen is mijns inziens een van de beste thrillerschrijvers in Europa, uitgegroeid tot de absolute top! Toch, hoop ik dat Adler Olsen ondanks dit geweldige boek, de verleiding kan weerstaan om niet definitief de kant van de actiethrillers te kiezen. Natuurlijk, het geweldige explosieve einde van dit boek zou hem hiertoe kunnen verlokken, maar de grootste kracht van de serie blijft toch de chemie tussen de Assad, Carl, Rose en ja, zelfs Gordon. De bijtende korzeligheid, de onderkoelde humor van Carl Mork; de kamelen die langskomen in de metaforen van Assad, de enigmatische persoonlijkheid van Assad (nu zal dat minder zijn) en Rose. De kleine aanwijzigingen, de onverzettelijkheid...

We naderen het einde van de serie, dat voel je. Misschien, nog twee boeken? Wederom vijf sterren!