Lezersrecensie
Eén van Suzanne Vermeer haar spannendste thrillers.
26 mei 2023
Na het lezen van een aantal “zwaardere” thrillers had ik enorm veel zin om weer eens een wat luchtigere thriller van Suzanne Vermeer te lezen. En aangezien Vermeer net haar nieuwste thriller heeft uitgegeven was de keuze snel gemaakt. De prachtige cover en de spannende achterflap trokken meteen mijn aandacht. Vol enthousiasme begon ik in deze thriller om mij vervolgens te wanen in het prachtige Macedonië.
Hannah is een jaar geleden haar grote liefde Christiaan verloren bij een noodlottig ongeval. Dat Hannah niet de biologische moeder van zijn kinderen is, maakt voor haar niet uit. Ze houdt ongelooflijk veel van Vera en Max en neemt dan ook de volledige verantwoordelijkheid over zijn kinderen. De moeder van Vera en Max is een aantal jaren geleden met de Noorderzon naar Australië vertrokken en heeft daarna niks meer van zich laten horen. Zowel Hannah als de kinderen hebben de dood van Christiaan nog steeds geen plekje kunnen geven en daardoor besluit Hannah een vakantie te boeken naar het zonnige Macedonië om volledig tot rust te komen.
Op het resort ontmoet Hannah tijdens het inchecken de jongere Malou en het lijkt gelijk te klikken tussen de twee. Malou is in het verleden uit haar ouderlijk huis geplaatst, omdat haar ouders verslaafd waren aan drugs. Ze is opgevangen door haar pleegouders en heeft op de hotelschool gezeten. Voordat ze aan de bak gaat in het hotel van haar pleegvader wil ze eerst wat ervaring op doen op het Blue Lake resort.
Strandfeest wordt verteld vanuit twee perspectieven: het eerste deel bestaat uit Hannah haar perspectief. Hierin krijgen we een kijkje in het privéleven van Hannah en de kinderen en is het intense verdriet om het verliezen van hun partner en vader goed te voelen. Hannah wordt weggezet als een ontzettend lieve (stief)moeder voor Vera en Max. Ze heeft de wereld voor de kids over en besluit daarom om ter afleiding een zonvakantie te boeken. In dit deel vliegen we al gauw met het drietal naar Macedonië en door de filmische beschrijving van Vermeer waande ik mij echt op het strand van het resort en nam ik een duik in het intens blauwe water.
In het tweede deel volgen we Malou, medewerker van het Blue Lake resort. Malou is net afgestudeerd en om wat ervaring op te doen besluit ze te reageren op een vacature bij een resort in Macedonië. Wanneer ze terug is, zal ze aan het werk gaan in het hotel van haar pleegvader. Wat Malou vooral intrigeert is dat het resort ligt aan het meer van Ohrid. Het schijnt dat er in het meer een oud paaldorp onder water is verdwenen, waar de geesten van de bevolking verder leven. Vakantiegangers die te dicht bij hun domein komen worden aan hun enkels naar beneden getrokken en opgegeten. Dit gebied wordt daarom ook wel “Bay of Bones” genoemd en is verboden terrein. Malou hoopt zich tussen de werkzaamheden door wat te kunnen verdiepen in deze mythe om hier een bloedstollende thriller over te kunnen schrijven.
Vervolgens bevat dit boek ook nog een derde deel, waarin beide perspectieven samengebundeld worden. De spanning kwam al snel in het verhaal, omdat Hannah eenmaal aangekomen op het resort al gauw een mysterieuze envelop op de deurmat vond dat haar kippenvel bezorgde. Samen met Hannah ga je in dit verhaal dan ook op zoektocht naar de afkomst van deze mysterieuze kaarten en ik had al vrij snel een vermoeden van wie ze afkomstig waren. Het verhaal doet een tikkeltje voorspelbaar aan en verschillende gebeurtenissen in dit boek zullen voor de doorgewinterde thrillerfans onder ons dan ook zeker geen verrassing zijn.
Toch hield dit boek mij wel in zijn greep, aangezien ik ook vragen had waarop ik rond het einde pas antwoorden kreeg. Het einde van de eerste twee delen bevatten spannende cliffhangers, waardoor ik steeds verder wilde lezen. En daar waar ik meestal gedurende het verhaal wat spanning mis in de boeken van Vermeer, had ik dat in dit boek niet. De passages in dit boek staan vol met gebeurtenissen, maar naar mijn idee niet too much. In het derde deel van dit boek wordt duidelijk wat Hannah en Malou met elkaar gemeen hebben, naast hun verblijf op het resort. En dat het laatste deel ook nog eens over een verrassend plot beschikte, heeft ervoor gezorgd dat ik dit boek weer met een tevreden gevoel heb dichtgeslagen.
Ik heb nu een aantal boeken van Suzanne Vermeer gelezen, maar Strandfeest is tot nu toe toch echt wel mijn favoriet. Vermeer heeft met dit boek weer een fijne thriller weten neer te zetten en ik kijk uit naar de volgende!
Liefs,
Nathalie
Hannah is een jaar geleden haar grote liefde Christiaan verloren bij een noodlottig ongeval. Dat Hannah niet de biologische moeder van zijn kinderen is, maakt voor haar niet uit. Ze houdt ongelooflijk veel van Vera en Max en neemt dan ook de volledige verantwoordelijkheid over zijn kinderen. De moeder van Vera en Max is een aantal jaren geleden met de Noorderzon naar Australië vertrokken en heeft daarna niks meer van zich laten horen. Zowel Hannah als de kinderen hebben de dood van Christiaan nog steeds geen plekje kunnen geven en daardoor besluit Hannah een vakantie te boeken naar het zonnige Macedonië om volledig tot rust te komen.
Op het resort ontmoet Hannah tijdens het inchecken de jongere Malou en het lijkt gelijk te klikken tussen de twee. Malou is in het verleden uit haar ouderlijk huis geplaatst, omdat haar ouders verslaafd waren aan drugs. Ze is opgevangen door haar pleegouders en heeft op de hotelschool gezeten. Voordat ze aan de bak gaat in het hotel van haar pleegvader wil ze eerst wat ervaring op doen op het Blue Lake resort.
Strandfeest wordt verteld vanuit twee perspectieven: het eerste deel bestaat uit Hannah haar perspectief. Hierin krijgen we een kijkje in het privéleven van Hannah en de kinderen en is het intense verdriet om het verliezen van hun partner en vader goed te voelen. Hannah wordt weggezet als een ontzettend lieve (stief)moeder voor Vera en Max. Ze heeft de wereld voor de kids over en besluit daarom om ter afleiding een zonvakantie te boeken. In dit deel vliegen we al gauw met het drietal naar Macedonië en door de filmische beschrijving van Vermeer waande ik mij echt op het strand van het resort en nam ik een duik in het intens blauwe water.
In het tweede deel volgen we Malou, medewerker van het Blue Lake resort. Malou is net afgestudeerd en om wat ervaring op te doen besluit ze te reageren op een vacature bij een resort in Macedonië. Wanneer ze terug is, zal ze aan het werk gaan in het hotel van haar pleegvader. Wat Malou vooral intrigeert is dat het resort ligt aan het meer van Ohrid. Het schijnt dat er in het meer een oud paaldorp onder water is verdwenen, waar de geesten van de bevolking verder leven. Vakantiegangers die te dicht bij hun domein komen worden aan hun enkels naar beneden getrokken en opgegeten. Dit gebied wordt daarom ook wel “Bay of Bones” genoemd en is verboden terrein. Malou hoopt zich tussen de werkzaamheden door wat te kunnen verdiepen in deze mythe om hier een bloedstollende thriller over te kunnen schrijven.
Vervolgens bevat dit boek ook nog een derde deel, waarin beide perspectieven samengebundeld worden. De spanning kwam al snel in het verhaal, omdat Hannah eenmaal aangekomen op het resort al gauw een mysterieuze envelop op de deurmat vond dat haar kippenvel bezorgde. Samen met Hannah ga je in dit verhaal dan ook op zoektocht naar de afkomst van deze mysterieuze kaarten en ik had al vrij snel een vermoeden van wie ze afkomstig waren. Het verhaal doet een tikkeltje voorspelbaar aan en verschillende gebeurtenissen in dit boek zullen voor de doorgewinterde thrillerfans onder ons dan ook zeker geen verrassing zijn.
Toch hield dit boek mij wel in zijn greep, aangezien ik ook vragen had waarop ik rond het einde pas antwoorden kreeg. Het einde van de eerste twee delen bevatten spannende cliffhangers, waardoor ik steeds verder wilde lezen. En daar waar ik meestal gedurende het verhaal wat spanning mis in de boeken van Vermeer, had ik dat in dit boek niet. De passages in dit boek staan vol met gebeurtenissen, maar naar mijn idee niet too much. In het derde deel van dit boek wordt duidelijk wat Hannah en Malou met elkaar gemeen hebben, naast hun verblijf op het resort. En dat het laatste deel ook nog eens over een verrassend plot beschikte, heeft ervoor gezorgd dat ik dit boek weer met een tevreden gevoel heb dichtgeslagen.
Ik heb nu een aantal boeken van Suzanne Vermeer gelezen, maar Strandfeest is tot nu toe toch echt wel mijn favoriet. Vermeer heeft met dit boek weer een fijne thriller weten neer te zetten en ik kijk uit naar de volgende!
Liefs,
Nathalie
1
Reageer op deze recensie
