Lezersrecensie
Van a tot z ontroerend verhaal
Vorige week verscheen “De zomer die alles was” van Mariska Overman. De nieuwsgierig makende cover, een prachtig symbolisch vormgegeven ontwerp van Esther Leeuwrik, begrijp je naarmate het verhaal vordert meer en meer.
Vanaf de eerste bladzijde is duidelijk dat hoofdpersoon Puca een bijzonder meisje is. Ze begraaft nl. dode dieren op haar lievelingsplekje aan de voet van een boom. Al vrij vlot maakt ze kennis met Rover, die een bijzonder geheim heeft. Voeg daar een niet heel fijne thuissituatie, een naar een speciale school gaand broertje en pestende leeftijdsgenoten aan toe en je hebt voldoende ingrediënten voor een gevoelig en herkenbaar verhaal. En dat is het.
Het originele en prima uitgewerkte verhaal is van a tot z van ontroerende schoonheid. In elke letter voel je de juiste emotie, soms met humor en soms vol ontroering. Ik vind het net zo’n liefdevol geschreven pareltje als “Briefjes voor Pelle” en “De jongen die van de wereld hield”.
Puca vraagt zich af hoe ze ervoor kan zorgen dat de tijd sneller gaat, want over zes weken mag ze namelijk naar de middelbare school en die tijd moet ze zien te overbruggen. Voor Rover heeft de tijd echter een heel andere betekenis. Van hem mag de tijd juist langzamer gaan, wat Puca flink in verwarring brengt.
Mariska Overmans schrijfstijl krijgt een dikke pluim. Door het hele boek heen vind je prachtzinnen, zoals “Iedereen die jou ontmoet, moet heel even stoppen met denken”, “Soms heb je anderen nodig om iets tegen jezelf te zeggen” of “Herinneren, dat is niets anders dan tijdreizen in je gedachten.” Ze kiest er daarnaast bewust voor moeilijke woorden te gebruiken, die door de volwassenen in het verhaal prima in kindertaal worden uitgelegd.
Er zijn sympathieke hoofdrollen weggelegd voor Puca en Rover, terwijl de auteur ook nevenpersonages als Toff (Puca’s broertje), Jade Pop en Puca’s moeder een gave bijdrage laat leveren middels mooie zijstapjes van de hoofdverhaallijn. Hoewel het boek best een lastig onderwerp bevat, wordt het nergens te zwaar beschreven. En die brok in de keel? Die komt echt!
“De zomer die alles was” is een prachtig 10+ verhaal over volwassen worden en afscheid nemen, maar vooral een verhaal over het leven, en alles wat het zo bijzonder maakt. Ik zou het ook aanraden voor de onderbouw van het VO.
Vanaf de eerste bladzijde is duidelijk dat hoofdpersoon Puca een bijzonder meisje is. Ze begraaft nl. dode dieren op haar lievelingsplekje aan de voet van een boom. Al vrij vlot maakt ze kennis met Rover, die een bijzonder geheim heeft. Voeg daar een niet heel fijne thuissituatie, een naar een speciale school gaand broertje en pestende leeftijdsgenoten aan toe en je hebt voldoende ingrediënten voor een gevoelig en herkenbaar verhaal. En dat is het.
Het originele en prima uitgewerkte verhaal is van a tot z van ontroerende schoonheid. In elke letter voel je de juiste emotie, soms met humor en soms vol ontroering. Ik vind het net zo’n liefdevol geschreven pareltje als “Briefjes voor Pelle” en “De jongen die van de wereld hield”.
Puca vraagt zich af hoe ze ervoor kan zorgen dat de tijd sneller gaat, want over zes weken mag ze namelijk naar de middelbare school en die tijd moet ze zien te overbruggen. Voor Rover heeft de tijd echter een heel andere betekenis. Van hem mag de tijd juist langzamer gaan, wat Puca flink in verwarring brengt.
Mariska Overmans schrijfstijl krijgt een dikke pluim. Door het hele boek heen vind je prachtzinnen, zoals “Iedereen die jou ontmoet, moet heel even stoppen met denken”, “Soms heb je anderen nodig om iets tegen jezelf te zeggen” of “Herinneren, dat is niets anders dan tijdreizen in je gedachten.” Ze kiest er daarnaast bewust voor moeilijke woorden te gebruiken, die door de volwassenen in het verhaal prima in kindertaal worden uitgelegd.
Er zijn sympathieke hoofdrollen weggelegd voor Puca en Rover, terwijl de auteur ook nevenpersonages als Toff (Puca’s broertje), Jade Pop en Puca’s moeder een gave bijdrage laat leveren middels mooie zijstapjes van de hoofdverhaallijn. Hoewel het boek best een lastig onderwerp bevat, wordt het nergens te zwaar beschreven. En die brok in de keel? Die komt echt!
“De zomer die alles was” is een prachtig 10+ verhaal over volwassen worden en afscheid nemen, maar vooral een verhaal over het leven, en alles wat het zo bijzonder maakt. Ik zou het ook aanraden voor de onderbouw van het VO.
1
Reageer op deze recensie