Prachtig vormgegeven poëtische zoektocht

Twee weken geleden verscheen “Aelin”, het eerste 10+ boek van Arienne Bolt. Aelin woont samen met Oli(vier) en Lud(wig), twee vuurtorenwachters op een verlaten eiland dat ze slechts een keer per maand verlaten om boodschappen in te slaan op het vasteland. Of Oli en Lud haar vader en grootvader zijn, is een groot vraagteken, want daarvoor is geen enkel bewijs. Het 11-jarige meisje heeft zelf het vermoeden dat ze afkomstig is van een andere planeet, wat ook haast niet anders kan met een naam die makkelijk te veranderen is in “alien”. Daardoor gaat ze via haar RuimteCommunicatieProject op zoek naar haar vermoedelijk buitenaardse familie.

De auteur houdt van taal, dat blijkt al uit de keuze voor de titel en de naam van de hoofdpersoon, maar ook uit de letters van de titel die samen met een “d” het woord eiland vormen. Daarnaast laat ze de hoofdpersonages heel wat zeewoorden als zeemeermens, zeezwart en zee-einzelgänger bedenken, die bij ieder hoofdstuk als titel fungeren. Ook veel andere passages vormen een taalrijk geheel, zoals “Mijn ogen zitten nog dicht, toch zie ik meer woorden zweven in het rode donker van mijn hoofd.” Een zeer goede vondst daarbij is het voortdurend terug laten keren van dichtregels die elkaar gaandeweg het verhaal aanvullen tot een indrukwekkend en prachtig geschreven gedicht. Voor Aelin is het een raadsel waar al die mooie woorden vandaan komen. De versregels geven beetje bij beetje meer prijs en doen steeds meer vermoeden wie ze naar Aelins gedachten stuurt.

De auteur houdt van de zee. Dat voel je in iedere letter van het verhaal. Ook Oli en Lud houden van de zee, maar Aelin heeft er een hekel aan, dus blijft ze zoveel mogelijk op het eiland. Ogenschijnlijk valt er daar niets te beleven, maar zeker nadat ze een bijzonder cadeau ontvangt en er een afgedreven surfer (Hunakai) aanspoelt, is het geen moment saai. Ze doet meerdere ontdekkingen en sleutelt er samen met Hunakai flink op los. En dat alles om haar eigen droom waar te maken. Met hem deelt ze trouwens meerdere overeenkomsten die subtiel met elkaar zijn verweven.

“Aelin” is een verhaal dat doet denken aan boeken zoals “Lampje”, “De jongen die van de wereld hield” en “De zomer die alles was” en haakt qua niveau en schrijfstijl aan bij deze bijzondere pareltjes van de jeugdliteratuur. Het verhaal leest zeer prettig door de korte hoofdstukken en de zeer kunstzinnig vormgegeven illustraties die van de hand van Mark Janssen zijn. De illustrator slaagt er net als de auteur ruimschoots in de hoofdpersonages tot leven te wekken en is absoluut van toegevoegde waarde om de lezer het verhaal in te sleuren. Het boeit van het begin tot eind en blijft tot het eind mysterieus. Alle belevenissen, ontdekkingen en poëtische versregels vallen als puzzelstukjes in het ontroerend einde mooi in elkaar.

Aelin is een aanrader voor iedereen die op zoek is naar een heerlijk leesboek. Het is geschikt vanaf 10 jaar, maar het is ook aan te raden voor de eerste en tweede klassen van het VO. Voor de een zal het een lekker tussendoortje zijn, maar voor de iets meer gevorderde lezer geeft het stof tot nadenken.