Meeslepende en ontroerende roman over een bijzondere vriendschap

Bij de Gentse Standaard boekhandel neemt ‘Markies’ van de lokale auteur Katrien van Hecke momenteel een prominente plaats in. En daar kan ik me helemaal in vinden. De auteur neemt je mee op reis door het Gent van 1913. Samen met hoofdpersoon Rémi en de Laekense herdershond Markies wandel je langs schilderachtige plekken, zoals de Konijnenpijp (Goudensterstraat), de Botermarkt en de Kortrijksepoortstraat en zie je het verhaal als een film aan je voorbijtrekken.

Ze laat je deze historische roman beleven vanuit het perspectief van zowel Rémi als dat van Markies. Dat laatste is op zich best bijzonder en een uitstekende toevoeging, doordat een aantal belangrijke gebeurtenissen in het verhaal door Markies’ gedachten beter kunnen worden gevolgd. Dat zorgt er mede voor dat er een flinke dosis sympathie voor deze trouwe viervoeter, die welhaast menselijke eigenschappen krijgt, wordt opgebouwd. Dat verschil in perspectief wordt trouwens prima duidelijk gemaakt door de wisseling van lettertype.

Rémi groeit volgens zijn strenge schoolmeester op om later op de spinnerij te gaan werken. Dat is echter niet wat hij wil. Na zijn ontmoeting met Markies denkt hij met hem de kost te kunnen verdienen, maar die mag van zijn moeder niet blijven, waardoor Rémi hem naar de hondenbrigade moet brengen. Toch slaagt hij erin Markies te blijven volgen, waardoor er een ontroerende vriendschap ontstaat.

De avontuurlijke belevenissen van Rémi en Markies worden realistisch beschreven. Wat verder opvalt is dat Van Hecke laat nadenken middels een mooie dubbele bodem in het verhaal. Ze laat letterlijk brand uitbreken in het Duitse gebouw van de Wereldtentoonstelling, maar ook Europa staat in brand vanwege de door Duitsland veroorzaakte internationale spanningen, waardoor de Eerste Wereldoorlog op uitbreken staat.

Het taalgebruik van de auteur is van poëtische aard: ‘… wil ik het liefst in de gevels verdwijnen’, ‘en zie oranje dansertjes over mijn rug rollen’ en ‘De hemel past precies in ons bovenraam.’ De Vlaamse termen die door de auteur zijn gebruikt zijn trouwens prima te volgen voor de Nederlandse lezer, waarbij de auteur ook nog eens een mooie lijst met toelichtende elementen heeft toegevoegd.

‘Markies’ is ook weer zo’n Van Hecke-pareltje, waarin haar voorliefde voor historische gebeurtenissen blijkt en ze die in een correct tijdsbeeld weergeeft. Uiteraard is dit verhaal door haar geromantiseerd, waardoor ze de harde werkelijkheid van die tijd een mooie kleur geeft. Ook de illustraties van Michaël Olbrechts voegen in dat opzicht veel aan de sfeerbeleving van het verhaal toe en nemen je mee in het juiste tijdsbeeld.

Dit makkelijk leesbare verhaal wordt geadviseerd vanaf 11 jaar, maar het is al best door 10-jarigen te lezen, want ondanks dat er wat heftige gebeurtenissen plaatsvinden, worden die relatief mild beschreven.