Volwassenenthriller in YA-jasje

Een kleine twee weken geleden verscheen “No fear”, de YA-uitgave van de volwassenenthriller “Schaduwkant” van Sophie Wester, pseudoniem voor het duo Sophie Fraza en Ester Ankoné. Ze herschreven de volwasseneneditie tot een makkelijker leesbare Young Adult versie vanuit het perspectief van jongeren.

Het auteursduo is er na “Roadblock” weer in geslaagd een tempothriller te produceren, die ervoor zorgt dat je vanaf bladzijde 1 op het puntje van je stoel zit. In de proloog wordt meteen de toon gezet dat het geschikt is vanaf een jaar of 14. Hoewel het taalgebruik nergens al te ingewikkeld is en de scenes nergens te heftig worden beschreven, komen er een paar passages in voor die het minder geschikt maken voor klas 1 en 2 van het VO.

De rode draad in het verhaal is dat Mick, Liv, Rashid, Wout, Dani en Timo, die lid zijn van de geheime challengeclub No fear, elkaar om de beurt steeds extremere challenges, die met hun grootste angsten te maken hebben, geven. In dit realistische en zeer eigentijdse verhaal maak je kennis met goed uitgewerkte personages, waarbij de auteurs je voortdurend aan het denken zetten wie wel of niet je sympathie verdient. Dat geldt voor zowel de zes jongeren als voor de volwassenen die ten tonele worden gevoerd. Die volwassenen spelen allen een belangrijke rol in de relationele sfeer, waardoor “No fear” nog interessanter wordt om te lezen.

Op de proloog na beleef je het verhaal vanuit het perspectief van Wout, die meer en meer een innerlijke strijd voert tegen de steeds extremer wordende challenges, waarbij het door de enorme groepsdruk eigenlijk onmogelijk is om uit No fear te stappen. Wanneer de jongeren met hun jaargenoten op examenreis naar Texel gaan, gebeurt er iets onverwachts, wat eigenlijk al vaag wordt aangekondigd in de proloog. Tot dat moment ben je als lezer volledig op de hoogte van wat er zich afspeelt. Als lezer kruip je daarna in de detectiverol op zoek naar de dader.

Door tussen de verschillende hoofdstukken informatie weg te laten word je uitgedaagd de puzzelstukjes zelf bij elkaar te zoeken. Daarbij laten de auteurs je ook terugdenken aan al eerder gelezen passages. Ervaren speurneuzen lezen tussen de regels door waarschijnlijk wel wie de dader niet geweest kan zijn, maar wie het wel is, blijft tot het eind onvoorspelbaar. Al met al is “No fear” de tweede zeer geslaagde jeugdthriller van dit schrijversduo.