Lezersrecensie
Bijzonder en ontroerend valentijnsverhaal
Een week of drie geleden verscheen “Groeten van Sem Valentijn” van Tineke Honingh. Net als bij “Struikmeisje” schreef ze ook nu weer een bijzonder en origineel verhaal. Voeg de thema’s genderidentiteit, ziekte en valentijn samen en er ontstaat door haar fijne schrijfstijl een bijzondere mengeling van vloeiend in elkaar overlopende verhaallijnen.
De flaptekst zet je op het verkeerde spoor, want hoewel Sems ouders een wifiloze week hebben afgesproken is het omgaan daarmee van minder belang dan de overige thema’s. De belangrijkste verhaallijn is de vriendschap met Cas, die ineens Kes heet, doordat Cas ontdekt dat hij nonbi is. Hoewel ik de eerste ben die vind dat iedereen mag zijn wie hij/zij wil zijn en iedereen zich mag voelen hoe hij/zij zich voelt, vind ik het voortdurende ge-hen en ge-hun in dit boek storend. Het leidt af van de mooi beschreven relaties tussen vrienden, klasgenoten en Sems familie.
In mooie bewoordingen voel je de voortdurende twijfel van Sem over haar eigen identiteit en wat ze voelt voor Kes. De waarschijnlijk voor vele pubers (zeker als ze met hun eigen identiteit worstelen) herkenbare opmerkingen van andere personages zetten haar daarover nog meer aan het denken.
Het is een mooie keuze om het gehele verhaal weer te geven in briefvorm, waardoor het min of meer een dagboek is geworden. Sem schrijft brieven aan een fictief personage uit de graphic novelreeks Saga. Je komt daardoor veel over haar gedachten en gevoelens te weten. De brieven gaan veelal over school, het bandje “The Task” én natuurlijk over Valentijnsdag – de dag waarop Sem het liefst geen Valentijn wil zijn.
De liefde voor muziek (in dit geval voor The Beatles) is door het hele verhaal verweven en biedt ook de mogelijkheid het verleden (de jonge jaren van opa en oma) met het heden te combineren. Het feit dat Sems band de hoofdact wordt op het valentijnsfeest en de grote verrassing van haar opa voor haar ongeneeslijk zieke oma werken toe naar een mooie en ontroerende afronding.
Ook voor de humoristische noot is gezorgd, getuige de grappige gebruikte Engelse woorden en uitdrukkingen, doordat Sems moeder van Engelse afkomst is. “Groeten van Sem Valentijn” is een herkenbaar en ontroerend verhaal. Doordat de jongere personages bij elkaar in de brugklas zitten, is het zeker geschikt vanaf twaalf jaar, maar het is beslist ook al te lezen door de sterkere lezers vanaf een jaar of tien.
De flaptekst zet je op het verkeerde spoor, want hoewel Sems ouders een wifiloze week hebben afgesproken is het omgaan daarmee van minder belang dan de overige thema’s. De belangrijkste verhaallijn is de vriendschap met Cas, die ineens Kes heet, doordat Cas ontdekt dat hij nonbi is. Hoewel ik de eerste ben die vind dat iedereen mag zijn wie hij/zij wil zijn en iedereen zich mag voelen hoe hij/zij zich voelt, vind ik het voortdurende ge-hen en ge-hun in dit boek storend. Het leidt af van de mooi beschreven relaties tussen vrienden, klasgenoten en Sems familie.
In mooie bewoordingen voel je de voortdurende twijfel van Sem over haar eigen identiteit en wat ze voelt voor Kes. De waarschijnlijk voor vele pubers (zeker als ze met hun eigen identiteit worstelen) herkenbare opmerkingen van andere personages zetten haar daarover nog meer aan het denken.
Het is een mooie keuze om het gehele verhaal weer te geven in briefvorm, waardoor het min of meer een dagboek is geworden. Sem schrijft brieven aan een fictief personage uit de graphic novelreeks Saga. Je komt daardoor veel over haar gedachten en gevoelens te weten. De brieven gaan veelal over school, het bandje “The Task” én natuurlijk over Valentijnsdag – de dag waarop Sem het liefst geen Valentijn wil zijn.
De liefde voor muziek (in dit geval voor The Beatles) is door het hele verhaal verweven en biedt ook de mogelijkheid het verleden (de jonge jaren van opa en oma) met het heden te combineren. Het feit dat Sems band de hoofdact wordt op het valentijnsfeest en de grote verrassing van haar opa voor haar ongeneeslijk zieke oma werken toe naar een mooie en ontroerende afronding.
Ook voor de humoristische noot is gezorgd, getuige de grappige gebruikte Engelse woorden en uitdrukkingen, doordat Sems moeder van Engelse afkomst is. “Groeten van Sem Valentijn” is een herkenbaar en ontroerend verhaal. Doordat de jongere personages bij elkaar in de brugklas zitten, is het zeker geschikt vanaf twaalf jaar, maar het is beslist ook al te lezen door de sterkere lezers vanaf een jaar of tien.
1
Reageer op deze recensie
