Lezersrecensie
Prachtig en verrassend boek met rakende emoties over realistische, herkenbare thema's
Vier maanden geleden verscheen “We moeten je iets vertellen” van Marlies Slegers. Ook deze keer heb ik me weer bijna laten misleiden door de prachtige cover van Jeska Verstegen. Die doet vermoeden dat het een 10+ boek is, maar het is meer geschikt voor 12+, doordat er wat belangrijke situaties in de relationele sfeer voorkomen, die beter begrepen zullen worden door die leeftijdscategorie.
De dertienjarige Hazel krijgt van haar ouders te horen dat ze gaan scheiden. Ze begrijpt daar helemaal niets van en wil er alles aan doen om dat te voorkomen. Het lukt niet om tijdens de zomervakantie met elkaar op vakantie te gaan, waardoor Hazel drie weken bij haar oma, die op een eiland woont, gaat logeren. Daar probeert ze het geheim dat haar vader met zich meedraagt te ontrafelen. Of dat lukt? Dat ga ik natuurlijk niet verklappen.
In “We moeten je iets vertellen” leef je enorm mee met de hoofdpersoon. Waar Marlies Slegers enorm sterk in is, is het realistisch beschrijven van iedere emotie. Dat doet ze zo goed dat me tijdens het lezen voortdurend het gevoel bekruipt dat Hazel de jonge weerspiegeling is van de auteur zelf. Ze beschrijft iedere emotie zo raak alsof ze zelf model heeft gestaan.
Tussen de regels door lees je alle facetten die een boek zou moeten bevatten. Marlies Slegers zet aan het denken en roept vragen op, zonder daarbij een oordeel over verschillende situaties te geven. Ze laat de hoofdpersoon een behoorlijke ontwikkeling doormaken, waarbij puberende lezers veel zullen herkennen. Meerdere thema’s komen voorbij en uiteraard is ook dit boek weer bijzonder leerzaam. En er is veel aandacht besteed aan het goed uitwerken van de verschillende personages.
Het is vooral een boek over liefde en een zekere mate van onmacht, waarbij Hazel van de ene emotie in de andere wordt geslingerd. Dat geldt ook voor de lezer, want je leest het met een lach en een traan. Verder is het een prachtig boek over dat je mag zijn wie je bent. Zou het hiermee dan toch lukken om leestip van de Jonge Jury te worden? Van mij mag het, want ik geeft het boek vijf sterren.
De dertienjarige Hazel krijgt van haar ouders te horen dat ze gaan scheiden. Ze begrijpt daar helemaal niets van en wil er alles aan doen om dat te voorkomen. Het lukt niet om tijdens de zomervakantie met elkaar op vakantie te gaan, waardoor Hazel drie weken bij haar oma, die op een eiland woont, gaat logeren. Daar probeert ze het geheim dat haar vader met zich meedraagt te ontrafelen. Of dat lukt? Dat ga ik natuurlijk niet verklappen.
In “We moeten je iets vertellen” leef je enorm mee met de hoofdpersoon. Waar Marlies Slegers enorm sterk in is, is het realistisch beschrijven van iedere emotie. Dat doet ze zo goed dat me tijdens het lezen voortdurend het gevoel bekruipt dat Hazel de jonge weerspiegeling is van de auteur zelf. Ze beschrijft iedere emotie zo raak alsof ze zelf model heeft gestaan.
Tussen de regels door lees je alle facetten die een boek zou moeten bevatten. Marlies Slegers zet aan het denken en roept vragen op, zonder daarbij een oordeel over verschillende situaties te geven. Ze laat de hoofdpersoon een behoorlijke ontwikkeling doormaken, waarbij puberende lezers veel zullen herkennen. Meerdere thema’s komen voorbij en uiteraard is ook dit boek weer bijzonder leerzaam. En er is veel aandacht besteed aan het goed uitwerken van de verschillende personages.
Het is vooral een boek over liefde en een zekere mate van onmacht, waarbij Hazel van de ene emotie in de andere wordt geslingerd. Dat geldt ook voor de lezer, want je leest het met een lach en een traan. Verder is het een prachtig boek over dat je mag zijn wie je bent. Zou het hiermee dan toch lukken om leestip van de Jonge Jury te worden? Van mij mag het, want ik geeft het boek vijf sterren.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van hijvannederlands
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
