Verstikkende dynamiek

De 22-jarige Kirstin is een getroebleerde jonge vrouw en net afgestudeerd popartieste van de Popacademie. Ze draagt een verleden van misbruik, eetstoornissen, depressie en automutilatie met zich mee. Die diepe mentale wonden maken haar kwetsbaar voor de mensen om haar heen. Tijdens het maken van haar debuutalbum komt ze in contact met de bekende popster Rudi, een man die in alles grensoverschrijdend is. Langzaam maar zeker weet hij haar in zijn web te vangen. De machtsverhoudingen zijn vanaf het begin glashelder. Kirstins bestaan draait steeds minder om haarzelf. Ze raakt psychisch en seksueel afhankelijk van hem. En hoe goed ze ook weet dat het mis is, loskomen lukt niet.

Haar vriend Berend probeert haar los te weken van Rudi, maar raakt zelf verblind door jaloezie. Is hij eigenlijk wel zoveel beter? Of net zo bezitterig en manipulatief?

Als lezer blijf je je afvragen waarom Kirstin niet wegkomt uit deze vernederende relaties. Wat drijft haar telkens terug naar Rudi en waarom blijft ze ook bij Berend? Of waarom Berend met alle geweld bij haar blijven?

Wiersma toont op indringende wijze hoe een dominante destructieve man iemand volledig in zijn greep kan krijgen. Hoe Kirstin haarscherp aanvoelt wat er gebeurt maar het niet kan stoppen. Hoe haar zelfhaat groeit en hoe pijnlijk bewust ze zich is van haar (seks)verslaving.
In heldere, directe taal word je als lezer meegezogen in de verstikkende dynamiek van haar relaties.

Wiersma raakt met Prooidier actuele thema’s als toxische relaties, grensoverschrijdend gedrag, narcisme, stalking en verslaving aan. Thema’s die steeds vaker bespreekbaar worden gemaakt en hier rauw en confronterend worden blootgelegd. Wat mij betreft had Kirstins voorgeschiedenis, die zo bepalend is voor haar keuzes, meer ruimte mogen krijgen. De kern ervan wordt slechts aangestipt, terwijl juist daarin zoveel pijn en verklaring schuilt.

Een sterk en overtuigend debuut van Irene Wiersma.