Commotie op onze camping vanmorgen.

We beginnen met de kaft. Zeer mooi en past mooi bij het verhaal. De moorden gebeuren wel niet bij volle maan maar dat is een detail.
De vertaling van de oorspronkelijke titel: Down to the Woods, kan beter. Ook bij de vertaling van het boek hebben de vertalers ook een loopje met de waarheid genomen. Gaia heeft volgens mij geen afdeling in Engeland. Het is maar een klein detail maar toch grappig.

Het is wel een ruw verhaal. Soms zelfs griezelig. Aan lijken hebben we geen te kort. Ook lijken van dieren die beestig afgemaakt zijn.

Spijtig dat men aan de tweede dader zoveel aandacht heeft geschonken want als lezer kan men dan verwachten dat dit niet de dader is. Dit is echter geen probleem want aan daders hebben we ook geen te kort. Dit is goed voor de lezer want van het ene spannend moment komt men in een nieuwe spannend moment met de nodige vragen zonder antwoord.

Het boek heeft twee verhaallijnen.
1/ De politie die op zoek gaat naar de dader met vallen en opstaan.

2/ De journalist die opzoek is naar een goed artikel en alle middelen daar voor gebruikt. Zij geraak zo in de ban van de moorden dat zij zelf ook op zoek gaat naar de dader. Dit geeft natuurlijk de nodige problemen met de politie.

Spijtig dat de achtervolgingen, en er zijn er wel wat, zoveel worden vragen. De beschrijving van deze achtervolgingen kunnen zo verwerkt worden in een film. Dit is te begrijpen daar de schrijver al jaren scenario´s schrijft voor crimeseries.

Ook de beschrijving van de lijken kan ik begrijpen als men de achtergrond van de schrijver kent.

Besluit: Het was mijn eerste kennismaking met deze schrijver. Voor mij OK en we gaan in de toekomst nog wel boeken lezen van deze schrijver.