Hartverwarmend, hilarisch en een (h)eerlijk kritisch toekomstbeeld

Dit heerlijke, hartverwarmende en goed geschreven boek “Terug naar de verloren tijd” is in feite een kritisch boek. Het laat je onbewust nadenken over onze mentaliteit, de toekomst en waar het soms is misgegaan, volgens de auteur. Terwijl ik het boek las, een soort reisverslag naar Zuid-Limburg om te kunnen ontspannen, schoot ik steeds weer in de lach: de situaties en oneliners blinken uit in humor en zelfspot. Het staat vol met ontboezemingen uit zijn jeugd en quotes met wijsheden. Dit is waarom ik zo van Andy’s boeken houd: hij schrijft recht uit zijn hart in prachtig fantasierijk proza. Hij verloochent zijn gedegen opvoeding niet, net zo min als zijn normen en waarden. Het is toch heerlijk dat hij openhartig opbiecht wat er in zijn ogen goed en fout is in deze tijd en wat hem vijftig jaar geleden heeft gevormd. De aaneenschakeling van rode draden, er zijn er meerdere in dit boek, maakt het lezen tot een genot. Zoals hij steeds misgrijpt naar kleingeld, op zoek blijft gaan naar rijstevlaai voor zijn vrouw Susan en zich telkens afvraagt of hij voor zijn zere rug genezing mag vragen als hij een kaarsje gaat branden. De auteur is rooms-katholiek en deze reis voert ons langs vele kleine kapelletjes en kerken, wat interessant is om te lezen. Mijns inziens wil de auteur altijd iets bij de lezer teweegbrengen. Kom daar zelf achter. Kruip weg op een stil plekje, lekker met een kop koffie en iets zoets erbij en laat de woorden bij je binnenkomen. En ik ben heel stellig: áls het er ooit van komt, ben ik de eerste die zich aanmeldt voor zijn eiland “Marialand”.