Een parel, die mijn hart heeft geraakt!

Als proeflezer was ik diep geraakt door het verhaal en de bijzondere wijze waarop dit werd samengesteld tot deze indrukwekkende debuutroman. Zonder rancune, zonder veroordeling, het is een pure en menselijke getuigenis. Een parel!

Het beeld dat je als lezer krijgt van Nederlands-Indië, zowel de pracht als de pijn, beklijft van begin tot eind. Het eiland Java is met denkbeeldige, heerlijke Indische geuren omgeven. In vier chronologische delen lees je over een vader die in zijn jeugd, als kind, op Java vreselijke dingen heeft meegemaakt en die als volwassene in Nederland daarover bleef zwijgen. Te pijnlijk, te indringend voor woorden, onmogelijk om door te vertellen, maar die zijn levende herinneringen in zijn nadagen alsnog als dagboeken heeft vastgelegd. Ik kon uiteindelijk de impact op het personage Eugène Bakker – de Indonesische vader van de auteur – en zijn (begrijpelijke) zwijgen niet meer zonder tranen lezen. Dit is een beschrijving van een stuk Nederlands-Indië geschiedenis, liefdevol en indringend, dat nu nooit meer verloren zal gaan.

Als summum krijgt de lezer een toegift in de vorm van een verklarende epiloog inclusief een laatste brief aan haar vader, wat ik een diep ontroerende ervaring vond.

Alles aan dit boek is boeiend, prachtig geschreven en heeft mij tot tranen toe geroerd. Ergens hierboven zit een vader die nederig is en tegelijk onbeschrijflijk trots op zijn dochter, die zijn verhaal voor volgende generaties ziet doorgegeven. Want de wijze waarop Marit Buur het verhaal uit losse schriften van haar vader na zijn dood (2017) heeft samengesteld tot deze indrukwekkende roman, verdient een groot compliment.
Dit boek verdient van mij de volle 5***** sterren.