Zijn herinneringen betrouwbaar?

Er was gevraagd of ik het boek "Dodelijke Leugen" van Jagritta Olthof wilde lezen in ruil voor een recensie
Dat aanbod heb ik met veel plezier aanvaard.

Het verhaal gaat over Hannah Zilver, een bekende pianiste die getraumatiseerd is door een geheim uit haar jeugd. Een geheim waarvan ze dacht dat dat goed verborgen was maar er is toch iemand die ervan af weet. Je volgt haar zoektocht naar haar eigen verleden en herinneringen.

Het boek begint meteen goed. Je bent meteen nieuwsgierig waar het eerste hoofdstuk geplaatst moet worden in het verhaal. Hannah komt als persoon goed uit de verf en je kan je echt meeleven met haar angsten voor het nu maar ook voor de dingen in het verleden. Een belangrijke vraag die word gesteld is: hoe betrouwbaar zijn herinneringen?

"Het geheugen is iets vreemds. We draaien aan de knoppen van onze eigen film om een nieuw verleden te creëren, een verleden wat logisch is voor ons heden. Waren daarom niet alle herinneringen per definitie een leugen omdat we ze telkens veranderen"

De andere personages krijgen de diepgang die ze gezien hun betekenis voor het verhaal nodig hebben. In mijn optiek is Jagritta daar echt goed in geslaagd.

De hoeveelheid twists en informatie en gebeurtenissen gaan zo snel en zijn, in mijn optiek, soms wat extreem zodat het soms ongeloofwaardig word. Overigens heeft dit mijn leesplezier totaal niet aangetast. Soms is een boek wat neigt naar over the top ook weleens lekker.

Ik heb het boek met veel plezier gelezen en kijk ook nu weer uit naar het volgende boek van Jagritta.