Het A.B.C van een familiegeschiedenis tijdens de oorlog in Noorwegen

Tijdens mijn bezoek aan het oorlogsmuseum in Narvik realiseerde ik me dat ik van totaal niets wist over de tweede wereldoorlog in Noorwegen. Dat was vooral de aanleiding om de geschiedenis te lezen van een familie in Trondheim en omgeving. Jammer dat de schrijver veel gebruik maakt van de letters van het alfabet, lang niet altijd terzake doende. Het illustreerde me dat het voor de auteur moeilijk moet zijn geweest lijn in het verhaal te krijgen. Voor mij was het van de hak op de tak springen van de verschillende verhaallijnen en tijden zeer verwarrend.
Het verhaal over de schoonfamilie van de schrijver tijdens en na de oorlog heeft me gegrepen. Ik heb me altijd verbaasd over de medewerking die de nazi’s hebben gehad om hun gruwelijke daden uit te voeren, zo ook hier in Noorwegen. Vooral de jeugd en ontwikkeling van de gestapo- beul en de gedachtengang van deze man en zijn bende leden is treffend beschreven.
Jammer dat er niet een stamboom van de familie is bijgevoegd en de letters zijn niet noodzakelijk om het verhaal vorm te geven.
Het deed me denken aan hoe ik in mijn jeugd een vers maakte over een jubilaris.