Met de trein door Siberië en Mongolië naar Tibet, het dak van de wereld.

Maja Wolny woonachtig in Polen, werkte lange tijd in België als correspondente, boekhandelaar, museumdirecteur en columniste.
Ze heeft een aantal treinreizen gemaakt in Siberië, en deze beschreven, dit boek is haar eerste non-fictie debuut. Deze treinreis is in de voetsporen van Alexandra David-Néel, de eerste Europese (en Belgische) vrouw in de geschiedenis die Tibet bereikte, in 1924.

Maja Wolny stapt in Warschau in de trein om met de Trans-Siberische, Trans-Mongoolse en Tibetaanse spoorlijn naar Tibet te reizen, het dak van de wereld.
Vooral van het deel door Siberië had ik grote verwachtingen en hoopte meer over dit uitgestrekte gebied te leren.
Ze deelt haar ervaringen niet alleen tijdens de treinreis maar stapt ook af en toe uit om de omgeving met een gids te verkennen. Ze beschrijft een aantal steden en het uitstapje naar het Baikalmeer is interessant, het deel door Mongolië is beperkter, hoewel de trein luxer is.
In Beijing is het voor haar niet mogelijk geld te pinnen, omdat ze de taal niet spreekt. Voor dit traject heeft ze een privé coupé genomen omdat ze ongestoord wilde slapen. Ze had geen contact met de medereizigers voor ze instapt op de hoogste spoorlijn naar Nepal. Tijdens dit laatste traject van de treinreis wordt ze ziek en erg benauwd door de hoogte. Maja had veel gelezen over hoogteziekte, ze weet bijv. dat ze veel moet drinken, toch heeft ze het denk ik onderschat. Ze wordt wakker en is doodziek en heeft geen water meer, ze is dan niet in staat op te staan omdat ze geen lucht meer krijgt. Uiteindelijk krijgt ze zuurstof en daalt de spoorlijn waardoor ze zich weer beter voelt.
Dit deel vond ik heel indrukwekkend.

In Nepal aangekomen is de Chinese overheersing overal zichtbaar en voelbaar. Om meer van de omgeving te zien heb ik de film 7years in Tibet bekeken, er is duidelijk nog niet veel verandert eerder verergert.
De Tibetanen worden streng bewaakt en moeten zich houden aan een terreurbewind. De film 7 years is streng verboden.
Met een gids bezoekt ze verschillende plaatsen en ook een basiskamp op de Mount Everest waar de hoogteziekte weer toeslaat.
Pas tegen het einde van de negentiende eeuw werd Tibet ontdekt
Alexandra David-Néel heeft in 1924 Tibet bezocht toen er nog geen treinverbindingen waren, ze heeft veel te voet gereisd. Een reis naar Tibet duurde in de eerste helft van de twintigste eeuw acht maanden. Pas in 2012 vertrok de eerste snelle trein van Beijing naar Tibet.
In dit boek wordt regelmatig summier verwezen naar de manier van reizen van Alexandra, de literatuurlijst verwijst naar verschillende reisbeschrijvingen, die zijn nodig om meer over Alexandra te lezen.
Dit boek bevat een overzichtskaart en verschillende foto’s, dat was fijn om de reis goed te kunnen volgen.
Maja heeft een prettige manier van schrijven, je reist als het ware met haar mee.