We weten het niet!

Als dit boek mij iets leert, dan is het wel dat de vraag ‘over een leven na de dood’ door iedereen anders wordt beantwoord. Het is een gevoel dat ontstaat door een samenspel van geaardheid, opvoeding en ervaring in de loop van je leven. Deze combinatie maakt het dat ieder antwoord uniek is. Het is dan ook onzin om hier lessen uit te willen trekken. Ik heb erg veel moeite met dit aggregatieniveau.

Zoveel interviews, zoveel antwoorden. Maar wat moet ik met al die individuele interpretaties. Ga naar een vluchtelingenkamp en vraag het aan ieder individu. Dat doen we ook niet. Daar kijken we ook naar als iets geheels net als naar een mierenhoop. Inzoomen op het individu zou ons het schaamrood op de kaken doen stijgen. Daar kijken de meeste mensen liever van weg.

Zelfs als we kijken naar een geloofsgemeenschap levert dat ongetwijfeld vele manieren op waarop men ‘iets’ verwacht na de dood. Er zijn niet voor niets zoveel stromingen.

Naar mate ik meer meningen lees, wordt het zicht op het individu steeds waziger. Ik begin zelfs een afkeer aan dit boek te ontwikkelen.
Het beste antwoord komt wat mij betreft van de begrafenisondernemer David Elders. ‘We weten het niet!’

Leestip na ieder interview!
Dat maakt het boek de moeite waard. Zeker als er een interview bij zit, dat je aan het denken zet en het de moeite waard is om je er verder in te verdiepen.

Mijn leestip
Terra insecta en Op de schouders van de natuur, van Anne Sverdrup-Thygeson