Hoe autobiografisch wil je het hebben?

Het boek heet Morgenster. De personages nemen de ster ook allemaal waar, maar een verbindende rol voor de ster zie ik niet. Het verhaal strekt zich uit over twee dagen die erg warm zijn. Meer overeenkomsten zie ik niet, er is niets dat deze verzameling verhalen tot een roman maken. Of toch wel?
Door het lezen van de serie “Mijn strijd”, ken je de auteur een beetje en herken je in elk verhaal wel iets persoonlijks. Elk verhaal is gebouwd om een persoonlijke ervaring van Knausgård.
Weliswaar zijn de personages en de omstandigheden totaal anders. Voor zijn schrijverschap heeft hij gewerkt aan een bijbelvertaling. Zijn moeder heeft het gezin doordeweeks alleen gelaten voor een vervolgopleiding in de verpleegkunde in Oslo. Later vertelt ze hem over haar werk als verpleegkundige. In zijn jonge jaren heeft hij in een muziekbandje gespeeld. Hij had een bijbaantje in een psychiatrische inrichting. Zijn vrouw was manisch depressief.
Heel knap om deze ervaringen te gebruiken in een verhaal. En natuurlijk ook heel mooi geschreven met een nooit afwezige spanning.
Wat dit boek kenmerkt en wat misschien nog meer de gemeenschappelijke noemer is, is de vraag over de dood en de overgang van het leven naar de dood.