Hoe twee mensen elkaar vonden

“ Hadden ze niet alles gekregen van hun vader en moeder? Ja, dat hadden ze. Moest je niet dankbaar zijn dat je eten en kleren had? Ja, dat moesten ze. Maar toch was er iemand die droomde van iets anders. Dat was mijn moeder. Haar hele leven hield ze zich vast aan het idee dat ze een mens was, vooral een mens, een vrouw die zichzelf was, wat voor werk ze ook deed.”

Op sobere en toegankelijke wijze vertelt Hoem het verhaal van zijn ouders, die beiden gevangen zaten in een leven dat afweek van dat waarvan ze droomden. Hij was voorbestemd om de boerderij van zijn ouders over te nemen, maar voelde zich geroepen om het geloof te verkondigen: Alles moest wijken voor de wonderbaarlijke en oneindige genade van de Here. Fietsend van dorp naar dorp predikte hij in het Dal der dalen om mensen te bekeren met zijn gepassioneerde verhalen, maar hij werd door zijn ouders klem gezet. Hij mocht niet trouwen met een vrouw die een eigen boerderij had.
Zij was intelligent, maar kreeg geen kans om door te leren. Ze was verlegen en trots, maar verlangde naar meer dan de slaaf te zijn van haar eigen discipline zoals haar moeder. Eenmaal het dorp uit krijgt ze de kans om in Lillehammer uit te gaan, waar ze Duitse romantische films bekijkt en zich inlaat met een complimenteuze Duitse soldaat. Wanneer de nederlaag nabij is, verlaat hij haar en is ze zwanger.
Knut raakt gefascineerd door de trotse, stugge Kristin en maakt haar geduldig het hof. Hij weet hoe het is om te worden beroddeld en trekt zich er niets van aan; wie zonder zonde is, werpe de eerste steen, zegt hij.

Wie vaker Noorse romans leest, herkent de sfeer van stugge en zwijgzame, hardwerkende mensen. Hoem schrijft met mildheid over hen, doet zijn best om begrip over te brengen voor de omstandigheden waaronder zijn ouders en grootouders leefden. De roman leest gemakkelijk door de korte hoofdstukjes, eenvoudige taal en vertelstructuur. Zo poëtisch als het werk van Roy Jacobsen, Tarjei Vesaas of de IJslandse schrijver Jon Kalman Stefanson is hij echter niet.