Erg goed.

Judith Visser, een mooie jonge vrouw die er op latere leeftijd achter komt dat ze autisme heeft.
Dagelijks struggelt ze met de wereld om haar heen en jarenlang wist ze niet waar dat aan lag. In haar boek Zondagskind beschreef ze eerder al haar leven als jong kind met autisme en de manier waarop ze erachter kwam dat ze autisme heeft. In dit tweede deel geeft ze een kijk in haar leven op latere leeftijd.

Hoe is het om dagelijks om te gaan met de diagnose autisme?

ALs je boeken van Judith leest valt direct op dat de schrijfstijl zeer prettig is. In herkenbare klinkklare taal neemt ze je mee in haar leven. Het boek leest zeer soepel en je vliegt ook door de baldzijdes heen. In eerste instantie zie je de cover welke zeer mooi is vormgegeven met een vlinder die wellicht symbolisch aangeeft dat ze vrij door het leven vladdert. Vervolgens zie je hoe dik het boek is en denk je pff dat is een dikke pil. Maar voor je het weet sla je het boek dicht en denk je, nu al uit?

Het verhaal is voor mij herkenbaar. De beperkingen waar iemand met autisme last van kan hebben doen je realiseren dat autisme iets anders en meer is dan de rainman taferelen die we allemaal kennen.
Ik vind het ook altijd een belediging als mensen daaraan refereren en daarmee doe je de groep mensen met autisme ook te kort.

Dit boek maakt dat heel erg goed duidelijk en ik denk ook dat dit boek , samen met het eerdere deel een zeer grote educatieve waarde kan hebben voor mensen die net met het spectrum te maken krijgen.
Ik raad dan ook iedereen aan het te lezen.
Meer begrip en inleving en deze diagnose is wenselijk. En judith laat je op een fijne , soms humoristische manier kennis maken hiermee.

Een boek met humor , emotie ook wel spanning . Je voelt af en toe het verdriet en de pijnpunten door het papier heen en die schrijfwijze is uniek. Dat doet Judith echt heel goed.

Kortom een aanrader voor iedereen die meer over de diagnose autisme wil weten en ook voor mensen die gewoon houden van een heerlijk roman die uit het leven gegrepen is.