Een bloemlezing vol Britse trots

Deze verzameling gedichten is begonnen met de hoogverheven literatuur van de vaststaande dichters uit vroeger eeuwen. Al lezend hebben de samenstellers steeds meer gedichten gevonden die ook de moeite waard waren. Tegelijkertijd zijn die gedichten vaak dichter bij de gewone mens.
Naar Shakespeare blijf ik luisteren. Keer op keer denk ik 'wat mooi!' Hoe kom je er op? Wat zijn we toch gezegend dat die teksten niet verloren zijn gegaan.
Wat me wel opvalt is dat er ten tijde van de grote rijkdom zoveel over de vergankelijkheid en de dood wordt geschreven in Engeland.
Hoe mooi het land is, toch gaat het vaak over dorre bladeren in de wind, dode zeelieden, soldaten.
Een beetje tobberig, terwijl het land zo mooi is. Zeker als de zon er op schijnt.
In het allereerste gedicht komt gelukkig de schoonheid en de blijheid aan bod.
Het gaat om een zogenaamde rota. dat is een lied waarbij steeds iemand na een maat of een paar maten invalt door hetzelfde te zingen. Minstens vier zangers zijn nodig. De tekst is waarschijnlijk kort na 1260 geschreven.

Sumer is y-cumen in,
Ludè sing, cuccu!
Groweth sed and bloweth med
And springth the wude nu.

Zing, koekoek!
De ooi blaat naar het lam,
naar het kalf loeit de koe;
de stier wil erop, de bok laat winden.
Zing vrolijk, koekoek;
koekoek, koekoek,
jij zingt schoon, koekoek !
zwijg nu nooit, nooit meer