Een sprookje, maar dan anders

Heel veel mensen in mijn omgeving raadde dit boek aan. Dit zou namelijk het verhaal voor mij zijn. Zelf werd ik er steeds enthousiaster over totdat ik het zelf las.
Het begon met Feyre. In het begin leek zij mij een tof iemand, totdat zij begon met zeuren over de zussen. Op mijn gevoel kwam het over of zij uit de zussen de beste zus was. Want haar twee zussen konden niet jagen en niks in het huis. Op een karakter als dit knap ik al af, als ik begin aan een boek. Ik twijfelde daarom om door te lezen. Toen Feyre aankwam op het Lentehof was dit gedrag al minder aanwezig en vond ik het fijn om vanuit haar perspectief het te lezen. Vanaf dat moment vond ik het verhaal ook vertragen. Er gebeurt niet veel en er is weinig uit te leggen. Het wordt ook steeds duidelijker dat het gaat lijken op het sprookje van Belle en het Beest. Daarom hoopte ik ook dat het verhaal zou gaan versneller. !!**spoilers**!!
Je weet dat Feyre en Tamlin uiteindelijk verliefd gaan worden, maar het heeft te lang geduurd voordat er een beetje actie was. Vrij snel nadat Tamlin en Feyre weten dat ze elkaar leuk vinden, versneld het verhaal. We krijgen antwoorden op vragen en er wordt meer uitgelegd. Vanaf het moment dat Feyre Onder de Berg terecht komt, lijkt het verhaal weer langzamer te gaan. Sommige stukken waren niet nodig voor het boek. De actie is wel goed geschreven.

Alles bij elkaar is het boek niet slecht. Ik heb gehoord dat deel twee beter word en daar kijk ik naar uit.