Stil ben ik ervan

*****
'Dit is hoe het ging - Astrid Boonstoppel'

'Ik kromp ineen en wou dat ik ter plekke kon verdwijnen. Als een glanzende, sappige druif die verschrompelt tot een rozijntje, zo klein dat het in een rood kartonnen doosje zou passen.'

Stil ben ik ervan... Dit boek gaf echt stof tot nadenken... Heftig. Het kwam binnen. Geraakt. Geraakt door hoe het ging.
Mijn hart gebroken. Gebroken voor die lieve Cato. Want wat heb ik met Cato meegeleefd.
Dit is echt zo'n boek wat enorm veel lading draagt.
Stil. Stil ben ik ervan.

Vanaf het prille begin, weet je dat dit een boek is dat niet goed afloopt. Je weet dat het verdrietig zal eindigen. Je voelt het in iedere porie van je huid. In iedere cel van je lichaam.
En toch blijf je lezen. Tenminste ik bleef lezen. Ik wilde weten hoe het ging. Ik wilde weten wat Cato mee had gemaakt. En het maakte mij enorm verdrietig. Ik wilde Cato meerdere malen in mijn armen nemen. Haar vertellen dat ze niet alleen is. Haar beschermen.

'Als ik sterker zou zijn, dan was hij zachter. Dan zou hij een betere versie van zichzelf worden.'

Wat is dit boek ontzettend goed geschreven. Astrid Boonstoppel heeft een hele fijne schrijfstijl die je vastgrijpt en je niet meer loslaat. Met af en toe een sprong naar de huidige tijd doormiddel van getuigenverklaringen. Getuigenverklaringen die echt van toegevoegde waarde waren. Van toegevoegde waarde voor het verhaal. Daardoor keek je ook even vanuit andere ogen naar deze tragedie. En zie je hoe moeilijk het soms is om de juiste signalen op te pakken, zodat er op tijd ingegrepen kan worden.

Ik vind dit boek er een met een boodschap. Een waardoor ik nog meer mijn ogen geopend hou voor de mensen om mij heen. Het is belangrijk dat we er voor elkaar zijn. Pesten is écht not done. En niemand, maar dan ook echt niemand, hoort alleen te zijn.
Stil. Stil ben ik ervan... *****