Prima thriller voor tussendoor

Daar zitten we dan... Op maandagochtend. Sneeuwexpress heb ik gisterenavond uitgelezen. Het had wellicht eerder gekund, maar ik vond het niet zo nodig om mijn slaaptijd in te leveren... Wellicht zegt dat al genoeg?

Sneeuwexpress - Suzanne Vermeer kreeg ik spontaan van mijn vriend. Super lief! Én daarnaast had ik dit boek nog niet. Dat is best knap. Want tot vorig jaar kocht ik zoveel boeken, dat het altijd een gok op goed geluk was om een boek voor mij te kopen. Dus chapeau voor mijn vriend.
Het was ook mijn eerste Suzanne Vermeer en ik was erg benieuwd naar dit boek. Ik heb hem dan ook redelijk snel ingepland om te gaan lezen.

Ik heb namelijk de gave om boeken heel erg graag te willen kopen. Het moet tot mijn collectie behoren. Gewoon omdat de flaptekst zo tof is en omdat ik er zoveel positieve reacties over lees. Ik kan er dan dus niks aan doen dat ik overstag ga, het boek koop en dat het dan in mijn boekenkamer belandt. Tenminste, ik vind dat ik er niks aan kan doen. Maar het komt dan weleens voor dat een boek voor 2 jaar daar plaats neemt en dat ik denk: Hey, dat boek ga ik nu eens lezen...
Wellicht dat er zelfs boeken tussen staan die ik nooit zal lezen. Daar heb ik mij inmiddels wel bij neergelegd. Maar het gold niet voor Sneeuwexpress. Deze was voor mij specialer, omdat ik hem gekregen had van mijn vriend.

Ik moet zeggen dat ik wel genoten heb van dit boek. Het leest heel vlot weg en het leuke aan deze thriller, of moet ik zeggen: aan thrillers van de hand van een Nederlandse auteur?, is de herkenbaarheid. Plaatsnamen, tv-programma's etc, je herkent het allemaal.
"Hij heeft spijt dat hij zijn oordoppen in zijn slaaphut heeft laten liggen. Hij is met Anton naar Tirol geweest en heeft gekedenkedengd met Guus, kabouter Plop heeft voor hem gedanst en Peter Koelewijn heeft naar hem geschreeuwd dat hij van dat dak af moest komen. En nu, nu kan hij net als Jan Smit niet wachten tot de morgen is gekomen."
Van deze passage kon ik wel echt genieten. Even gniffelen, want ik zag het zo voor mij. En alle liedjes speelden zich af in mijn hoofd. (Wat ik overigens niet zo erg vond als het personage dat er niet zo van kon genieten. Ik ben zelf wel van de aprés ski/ foute muziek.)
Maar die herkenbaarheid maakte wel dat ik het erg leuk vond om dit boek te lezen.

Het boek is ook makkelijk op te pakken en daarnaast ook weer makkelijk om neer te leggen. Helaas had ik af en toe wel mijn vraagtekens bij dit boek. Sommige dingen waren nogal ver gezocht. Daarnaast kan ik mij niet voorstellen dat personages echt zo zouden handelen in die situaties, maar wellicht dat er mensen zijn die dat wel doen. Het is gelukkig, voor mij, een ver van mijn bed show. En ik hoop zelf nooit in zulke situaties terecht te komen. Maar het zorgde wel dat de geloofwaardigheid van het boek wat afzwakte.
Op zich niet erg, want het woog niet op tegen het plezier wat ik tijdens het lezen van dit boek had. Het was alleen geen hoogstaande literatuur. Gewoon een boek voor prima tussendoor. Een boek dat je oppakt als je niet teveel ingewikkelds wil lezen. Daar is dit echt perfect voor en ik zal zeker nog wel meer boeken van Suzanne Vermeer gaan lezen.
Ik ben dan ook benieuwd of ik het verschil ga ervaren tussen de boeken van Suzanne Vermeer (Paul Goeken) van een aantal jaren geleden en de boeken die nu uitkomen.
Een vermakelijk boek dus, maar ik kan helaas maar *** sterren geven. En nu snel naar mijn werk, haha.