Heerlijke feelgood van eigen bodem

Alle ogen op Mia was mijn eerste kennismaking met het schrijfwerk van Susan Muskee. De cover viel direct op, en nadat ik de flaptekst had gelezen, wist ik het zeker: hier wil ik meer van weten! Dus ik begon… en binnen enkele dagen had ik het uit. Helaas. Want ik wilde meer! Meer lezen over de levensperikelen van Mia, haar collega’s en de overige fijne mensen met wie ze in contact is gekomen. En meer zeehondjes!

Mia weet diep in haar hart wat ze wil: leven voor en met de zeehonden die gered worden, om later op eigen flippers te kunnen “staan”. Wanneer ze een band opbouwt met de zeer jonge zeehondenpup Kiko, groeit haar liefde voor zowel het ras als haar werk, en doet ze er alles aan om haar passie met de wereld te delen. Vooral voor zichzelf en de mensen die dichtbij haar staan. Maar dan gaat de opvang viral met een livestream... Ze vindt dat aan de ene kant helemaal fantastisch, maar voor zichzelf..? Liever niet. Het leven in de spotlights is sowieso niet zo voor haar weggelegd, zeker omdat ze de dochter is van een zeer bekende zeebioloog die alles en iedereen om zijn vinger weet te winden met zijn kennis en kunnen. Wanneer hij haar pad opnieuw kruist, juist nu ze op eigen benen wilt leren staan, om haar eigen passie te kunnen laten zien en delen, zet dat haar op scherp: wat wilt ze écht?

Gelukkig hoeft ze dit niet in haar eentje te doen of te overdenken. Haar beste vrienden staan altijd voor haar klaar, in elke situatie, en weten geregeld precies wat ze nodig heeft, of ze het nu wil of niet. Maar daar zijn vrienden voor, natuurlijk ;) Ook haar collega’s verrijken haar nieuwe leven, en elke dag leert ze steeds een beetje meer over het zeehondenleven en hoe wij als mensen de natuur een handje kunnen helpen. En ze leert ontzettend veel over zichzelf. Ze zet stappen die ze eerder niet voor mogelijk had gehouden, en laat steeds meer een stukje van zichzelf zien, hoe eng en kwetsbaar dat soms ook voelt. Deze groei is goed neergezet, en liet mij elke pagina meeleven met hoe zij in bepaalde situaties stond.

Wat een fijn boek was dit! Alle ogen op Mia neemt je als lezer aan de hand mee naar het WEC. Het voelde voor mij ook echt een uitje, alsof ik er zelf rondliep en alles met eigen ogen kon zien, al was het voor nu dan alleen via papier. De gedetailleerde en vloeiende schrijfwijze van Susan Muskee brengt het verhaal haast tot op een filmdoek tot leven en trekken je het boek in. Ik ben zelf een oud-Texelaar, en daarom eigenlijk alleen bekend met Ecomare. Nu ik dit verhaal over het WEC heb gelezen, wil ik dat ook graag eens bezoeken. Het kijkje dat ik via deze fictieve weg heb gekregen (het is overigens deels gebaseerd op de werkelijkheid, de stream is écht viral gegaan!), smaakt namelijk zeker naar meer! :)

Al met al was dit een zeer geslaagde ontmoeting met deze auteur van eigen bodem voor mij, en ik kan dan ook niet wachten tot ik opnieuw een boek van haar hand op kan pakken.