Lezersrecensie
Interessant kinderboek om samen te lezen
Ik ben geen monster is een boek vol elementen en gedrag. Hoewel het een kinderverhaal betreft, leent het zich uitstekend om samen gelezen te worden. Autisme en een wereld vol veranderingen is geen simpele kost, en zelfs ik had even nodig om dit verhaal tot me door te laten dringen. Ik ben in ieder geval blij dat ik het gelezen heb, want dit soort boeken zouden wat mij betreft meer besproken mogen worden!
De band die langzaam maar zeker groeit tussen mevrouw Panagiota en haar buurjongen Agapios is van tijd tot tijd haast vertederend, maar zit tegelijk vol leermomenten. Ook het feit dat mensen al snel geneigd zijn een mening te vormen zonder de geschiedenis te kennen, kan nogal eens roet in het eten gooien voor het duo. Maar dat laat de twee niet klein krijgen! Qua gedrag spreken mevrouw Panagiota en Agapios dan wel niet dezelfde taal, maar juist door elkaar de ruimte te gunnen van tijd tot tijd en geduld te hebben met elkaar, groeit er een bijzondere vriendschap en laten ze de wereld zien dat er zoveel meer uit het leven te halen valt! Als je maar luistert, elkaar respecteert en elkaar de tijd gunt om tot bloei te komen.
Een boeiend verhaal. Maar ook ietwat chaotisch en vol veranderingen; in positieve zin, want het past wel heel goed bij het verhaal. Ik ben in ieder geval blij dat ik voor dit verhaal uit mijn comfort zone ben gestapt en het heb gelezen. Het zette aan het denken: hoe gaat men om met gedrag dat anders is dan “normaal”, en hoe vindt je je hier een weg in, om het alsnog soepel te laten verlopen in een leven dat nooit stil lijkt te staan? Zeker in een leven waarin plotse veranderingen chaos in je doen en laten kan veroorzaken, met alle gevolgen van dien.
Ik ben geen monster is een goed en interessant boekje om samen te lezen, de personages te leren kennen en met elkaar in gesprek te gaan over het leven, gedrag en hoe mensen met elkaar om kunnen (leren) gaan, ookal lijken ze nog zo “anders” dan de ander. Mensen lijken namelijk vaak onverwacht toch net iets meer op elkaar dan we soms denken!
De band die langzaam maar zeker groeit tussen mevrouw Panagiota en haar buurjongen Agapios is van tijd tot tijd haast vertederend, maar zit tegelijk vol leermomenten. Ook het feit dat mensen al snel geneigd zijn een mening te vormen zonder de geschiedenis te kennen, kan nogal eens roet in het eten gooien voor het duo. Maar dat laat de twee niet klein krijgen! Qua gedrag spreken mevrouw Panagiota en Agapios dan wel niet dezelfde taal, maar juist door elkaar de ruimte te gunnen van tijd tot tijd en geduld te hebben met elkaar, groeit er een bijzondere vriendschap en laten ze de wereld zien dat er zoveel meer uit het leven te halen valt! Als je maar luistert, elkaar respecteert en elkaar de tijd gunt om tot bloei te komen.
Een boeiend verhaal. Maar ook ietwat chaotisch en vol veranderingen; in positieve zin, want het past wel heel goed bij het verhaal. Ik ben in ieder geval blij dat ik voor dit verhaal uit mijn comfort zone ben gestapt en het heb gelezen. Het zette aan het denken: hoe gaat men om met gedrag dat anders is dan “normaal”, en hoe vindt je je hier een weg in, om het alsnog soepel te laten verlopen in een leven dat nooit stil lijkt te staan? Zeker in een leven waarin plotse veranderingen chaos in je doen en laten kan veroorzaken, met alle gevolgen van dien.
Ik ben geen monster is een goed en interessant boekje om samen te lezen, de personages te leren kennen en met elkaar in gesprek te gaan over het leven, gedrag en hoe mensen met elkaar om kunnen (leren) gaan, ookal lijken ze nog zo “anders” dan de ander. Mensen lijken namelijk vaak onverwacht toch net iets meer op elkaar dan we soms denken!
1
Reageer op deze recensie