Lezersrecensie
Brave New Love: wees trots op jezelf, je mag er zijn!
Wat ik deed na het uitlezen van Brave New Love? Ik pakte het boek gewoon keer op keer weer op, ook al was ik iets anders aan het lezen, en bladerde steeds terug naar mijn nieuwe vrienden, de mooie passages, de emoties die over de 300 pagina’s stromen en je omarmen. Dit is echt een van die boeken die mij heel erg lang bij zal blijven en die ik zal blijven koesteren.
De verhalen heb ik onderverdeeld in enkele categorieën, niet op volgorde van de bundel trouwens, waarin ik ze vond passen qua gevoel en zoals ik ze dus ervaren heb. En erg lang heb ik het niet over de verhalen, dit klopt; Brave New Love is echt een bundel die de lezer zelf moet lezen en beleven om hopelijk net zo meegesleept te worden als ik!
*****
Wanderlust *mooie citytrips voor op de bucketlist!*
- Uit de diepte, door Lysander Mazee is een meeslepend, betoverend verhaal met een mythische insteek in de setting van Noorwegen, die de lezer en de hoofdpersonages laat zien dat een reddende engel echt bestaat. Ook in de diepte. Het laat je nadenken over je eigen ik: kun je, naast voor iemand anders, voor jezelf ook een reddende engel zijn? (en nee, het gaat niet over engelen maar ik weet er geen ander woord voor, het is gewoon… te mooi! Het was het gevoel dat de band tussen de twee personages nog dieper ging dan alleen het onbekende en de liefde die vervolgens opbloeit wat het hele verhaal voelbaar was en wat mij in z’n greep hield...)
- De stem van Sakura, door Marijke F. Jansen laat de lezer met de hoofdpersonages ronddwalen in Tokyo, waar mensen elkaar soms niet verstaan maar zich, wanneer ze er echt in geloven en zich voor elkaar openstellen, toch verstaanbaar kunnen maken. Vreemd eigenlijk: iedereen weet hoe je moet spreken, en toch kan het lastig zijn om jezelf uit te kunnen drukken in taal omdat de een het anders verstaat. Met behulp van de Sakura en de universele taal van de liefde leert men dat je je altijd uit kunt drukken, zelfs in een vreemd land, als je jezelf maar blijft en in jezelf gelooft!
- Sanssouci, door Isabel Peters, neemt haar personages en de lezer mee naar Berlijn, waar het verleden, het heden en de toekomst samenkomen in een verhaal over jezelf vinden en jezelf blijven. De haast schilderachtige omschrijvingen van de omgeving waar het zich afspeelt en de kunstzinnige achtergrond en denkwijzen van de mensen daar, vormen zich als ware beelden in je hoofd en nemen je op in hun leven, waardoor je het gevoel hebt er net zo echt aanwezig te zijn zoals de personages, en daar bij hen echt jezelf mag zijn.
Een tikkeltje donker *lezen in het donker op eigen risico…*
- Spiegelvrees, door Natascha van Limpt is een friendly/spooky reminder aan de plaats Beek, waar meer griezelige verhalen vandaan komen dan je denkt. *Hex, brrr…* De spiegelwereld is een fascinerend gegeven in dit verhaal, wat de hoofdpersonages niet alleen kritisch naar elkaar laat kijken, maar vooral ook naar zichzelf. Ben jij altijd degene wie je beweert te zijn? Durf je jezelf te vertrouwen en de sprong in het diepe te wagen, welke gevolgen het ook heeft? Liefde laat je soms rare sprongen maken, ook tegenover jezelf…
- Phantom of the Opera, door Tamara Haagmans heeft een griezelige setting, wat extra verduidelijkt wordt door de bijzondere en tegelijkertijd mooie maar ook angstaanjagende gave van het hoofdpersonage. Liefde kan vreemde dingen met je doen, waardoor je sterk in je schoenen moet staan om in jezelf te blijven geloven en je niets wijs moet laten maken. Het hoofdpersonage neemt je aan de hand mee in haar leven en laat je haast horen wat zij ook hoort, al hoort zij haast niets. Of toch?…
- Sympathy for the devil, door Oli Veyn: wat als je ware liefde een van de redenen is dat je je eigen donkere kant leert kennen en hiermee moet leren dealen? Dit verhaal deed me over mezelf nadenken: zou ik mijzelf nog steeds accepteren als ik mijn eventuele donkere kanten de overhand zou laten nemen? En in hoeverre zou ik dan gaan? De personages in dit verhaal laten je precies voelen wat zij denken, wat zij voelen en je hoopt gewoon met ze mee dat ze uit deze situatie komen, in welke lichte of donkere vorm dan ook…
Tissues bij de hand *hier en daar een traan…*
- Het bitterzoetste verhaal, door Jen Minkman, neemt de lezer mee naar een mysterieuze wereld waarin mensen en djinns wonen. Het verhaal gaat over verlangens: de mensen hebben dromen maar durven ze niet onder ogen te komen, of toch wel? Wat als je je leven echt kunt veranderen en het leven kunt leiden dat je diep in je hart wil? Hoeveel ben je bereid op te geven? En kun je de geheimen van je hart aan? De fascinerende en beeldig geschreven personages nemen je mee op een reis die je niet snel zult vergeten…
- Over de grens, door Debora Elisabeth heeft een dystopische en toch zeer realistisch geschreven setting, waarin het laat zien hoe het leven en de wereld om je heen in een klap kan veranderen. Mensen kunnen van tevoren zeggen dat ze precies weten hoe ze gaan reageren, maar in werkelijkheid lijkt het altijd toch anders te verlopen… Durf je jezelf nog te zijn als de mensheid leeft in onzekerheid over de toekomst en wanneer er hoge eisen worden gesteld aan de mensen die iets voor een ander kunnen betekenen, ondanks dat de kans bestaat dat je jezelf en degene van wie je houdt hierdoor kwijtraakt?
- Dag, dromer, door Sophia Drenth, is een heel ander soort YA-verhaal dan alle anderen. En toch vond ik hem perfect passen in deze bundel. Het verhaal laat je zien dat alles een hart kan laten blozen, hoe donker de wereld en het leven ook lijkt. Het hield mij aan de pagina’s gekluisterd, door het verhaal maar ook door de fijne en mooie schrijfstijl van de auteur. De personages leren zichzelf op een andere manier kennen en proberen dit zich eigen te maken, hoe moeilijk dat ook is. Het leven en de liefde is namelijk niet altijd rozengeur en maneschijn…
- Vuurkoningin, door Miranda Peters, vertelt het verhaal over een wereld die wij delen met shapeshifters. De zogenaamde shapeshifters (zoals ik ze noem) lijken anders als wij, en voelen toch hetzelfde, komen over als daadwerkelijke personen die gewoon bij je in de straat zouden kunnen wonen. Het gaat over het vinden van jezelf, het accepteren van jezelf en wat je kunt, of het in de ogen van de ander nu ‘normaal’ is of niet. Het gaat tevens over een smeulende liefde die heel wat meer aanwakkert dan dat de hoofdpersonages in eerste instantie durven toe te geven, en toch vertrouwen ze elkaar eerder dan zichzelf. Durf jij jezelf te vertrouwen in de dingen die je kunt, gelooft en voelt? Of leef je liever het leven van een ander…?
*****
Brave New Love is in mijn ogen een boek dat we heel hard nodig hebben om de wereld een beetje mooier te maken, om harten te verwarmen. Om de mensen eens te laten zien dat ze echt mogen zijn wie ze zijn, ondanks de beperkingen, uiterlijkheden of geaardheden die ze hebben. Zolang je in jezelf gelooft en van jezelf houdt om wie je bent, dan is er zoveel meer mogelijk!
De verhalen heb ik onderverdeeld in enkele categorieën, niet op volgorde van de bundel trouwens, waarin ik ze vond passen qua gevoel en zoals ik ze dus ervaren heb. En erg lang heb ik het niet over de verhalen, dit klopt; Brave New Love is echt een bundel die de lezer zelf moet lezen en beleven om hopelijk net zo meegesleept te worden als ik!
*****
Wanderlust *mooie citytrips voor op de bucketlist!*
- Uit de diepte, door Lysander Mazee is een meeslepend, betoverend verhaal met een mythische insteek in de setting van Noorwegen, die de lezer en de hoofdpersonages laat zien dat een reddende engel echt bestaat. Ook in de diepte. Het laat je nadenken over je eigen ik: kun je, naast voor iemand anders, voor jezelf ook een reddende engel zijn? (en nee, het gaat niet over engelen maar ik weet er geen ander woord voor, het is gewoon… te mooi! Het was het gevoel dat de band tussen de twee personages nog dieper ging dan alleen het onbekende en de liefde die vervolgens opbloeit wat het hele verhaal voelbaar was en wat mij in z’n greep hield...)
- De stem van Sakura, door Marijke F. Jansen laat de lezer met de hoofdpersonages ronddwalen in Tokyo, waar mensen elkaar soms niet verstaan maar zich, wanneer ze er echt in geloven en zich voor elkaar openstellen, toch verstaanbaar kunnen maken. Vreemd eigenlijk: iedereen weet hoe je moet spreken, en toch kan het lastig zijn om jezelf uit te kunnen drukken in taal omdat de een het anders verstaat. Met behulp van de Sakura en de universele taal van de liefde leert men dat je je altijd uit kunt drukken, zelfs in een vreemd land, als je jezelf maar blijft en in jezelf gelooft!
- Sanssouci, door Isabel Peters, neemt haar personages en de lezer mee naar Berlijn, waar het verleden, het heden en de toekomst samenkomen in een verhaal over jezelf vinden en jezelf blijven. De haast schilderachtige omschrijvingen van de omgeving waar het zich afspeelt en de kunstzinnige achtergrond en denkwijzen van de mensen daar, vormen zich als ware beelden in je hoofd en nemen je op in hun leven, waardoor je het gevoel hebt er net zo echt aanwezig te zijn zoals de personages, en daar bij hen echt jezelf mag zijn.
Een tikkeltje donker *lezen in het donker op eigen risico…*
- Spiegelvrees, door Natascha van Limpt is een friendly/spooky reminder aan de plaats Beek, waar meer griezelige verhalen vandaan komen dan je denkt. *Hex, brrr…* De spiegelwereld is een fascinerend gegeven in dit verhaal, wat de hoofdpersonages niet alleen kritisch naar elkaar laat kijken, maar vooral ook naar zichzelf. Ben jij altijd degene wie je beweert te zijn? Durf je jezelf te vertrouwen en de sprong in het diepe te wagen, welke gevolgen het ook heeft? Liefde laat je soms rare sprongen maken, ook tegenover jezelf…
- Phantom of the Opera, door Tamara Haagmans heeft een griezelige setting, wat extra verduidelijkt wordt door de bijzondere en tegelijkertijd mooie maar ook angstaanjagende gave van het hoofdpersonage. Liefde kan vreemde dingen met je doen, waardoor je sterk in je schoenen moet staan om in jezelf te blijven geloven en je niets wijs moet laten maken. Het hoofdpersonage neemt je aan de hand mee in haar leven en laat je haast horen wat zij ook hoort, al hoort zij haast niets. Of toch?…
- Sympathy for the devil, door Oli Veyn: wat als je ware liefde een van de redenen is dat je je eigen donkere kant leert kennen en hiermee moet leren dealen? Dit verhaal deed me over mezelf nadenken: zou ik mijzelf nog steeds accepteren als ik mijn eventuele donkere kanten de overhand zou laten nemen? En in hoeverre zou ik dan gaan? De personages in dit verhaal laten je precies voelen wat zij denken, wat zij voelen en je hoopt gewoon met ze mee dat ze uit deze situatie komen, in welke lichte of donkere vorm dan ook…
Tissues bij de hand *hier en daar een traan…*
- Het bitterzoetste verhaal, door Jen Minkman, neemt de lezer mee naar een mysterieuze wereld waarin mensen en djinns wonen. Het verhaal gaat over verlangens: de mensen hebben dromen maar durven ze niet onder ogen te komen, of toch wel? Wat als je je leven echt kunt veranderen en het leven kunt leiden dat je diep in je hart wil? Hoeveel ben je bereid op te geven? En kun je de geheimen van je hart aan? De fascinerende en beeldig geschreven personages nemen je mee op een reis die je niet snel zult vergeten…
- Over de grens, door Debora Elisabeth heeft een dystopische en toch zeer realistisch geschreven setting, waarin het laat zien hoe het leven en de wereld om je heen in een klap kan veranderen. Mensen kunnen van tevoren zeggen dat ze precies weten hoe ze gaan reageren, maar in werkelijkheid lijkt het altijd toch anders te verlopen… Durf je jezelf nog te zijn als de mensheid leeft in onzekerheid over de toekomst en wanneer er hoge eisen worden gesteld aan de mensen die iets voor een ander kunnen betekenen, ondanks dat de kans bestaat dat je jezelf en degene van wie je houdt hierdoor kwijtraakt?
- Dag, dromer, door Sophia Drenth, is een heel ander soort YA-verhaal dan alle anderen. En toch vond ik hem perfect passen in deze bundel. Het verhaal laat je zien dat alles een hart kan laten blozen, hoe donker de wereld en het leven ook lijkt. Het hield mij aan de pagina’s gekluisterd, door het verhaal maar ook door de fijne en mooie schrijfstijl van de auteur. De personages leren zichzelf op een andere manier kennen en proberen dit zich eigen te maken, hoe moeilijk dat ook is. Het leven en de liefde is namelijk niet altijd rozengeur en maneschijn…
- Vuurkoningin, door Miranda Peters, vertelt het verhaal over een wereld die wij delen met shapeshifters. De zogenaamde shapeshifters (zoals ik ze noem) lijken anders als wij, en voelen toch hetzelfde, komen over als daadwerkelijke personen die gewoon bij je in de straat zouden kunnen wonen. Het gaat over het vinden van jezelf, het accepteren van jezelf en wat je kunt, of het in de ogen van de ander nu ‘normaal’ is of niet. Het gaat tevens over een smeulende liefde die heel wat meer aanwakkert dan dat de hoofdpersonages in eerste instantie durven toe te geven, en toch vertrouwen ze elkaar eerder dan zichzelf. Durf jij jezelf te vertrouwen in de dingen die je kunt, gelooft en voelt? Of leef je liever het leven van een ander…?
*****
Brave New Love is in mijn ogen een boek dat we heel hard nodig hebben om de wereld een beetje mooier te maken, om harten te verwarmen. Om de mensen eens te laten zien dat ze echt mogen zijn wie ze zijn, ondanks de beperkingen, uiterlijkheden of geaardheden die ze hebben. Zolang je in jezelf gelooft en van jezelf houdt om wie je bent, dan is er zoveel meer mogelijk!
1
Reageer op deze recensie
