Wedden dat ik blijf is een feelgood van de bovenste plank!

In het leven van Marijke Vos draait het om verhalen, zo schrijft ze zelf op haar eigen website. Schrijven doet ze al heel lang. Niet voor niets schopte zij het in 2013 tot de finale van de schrijfwedstrijd van Chicklit.nl. In de jaren erna maakt zij haar dromen waar: boeken uitgeven. Talloze (digitale) publicaties verder, is wel duidelijk dat Vos inderdaad overal een verhaal in ziet. Zo vertelt ze in het dankwoord van Wedden dat ik blijf het bijzondere verhaal dat haar de inspiratie gaf voor dit boek. Een ding is zeker: Vos heeft een gave!

Combineer een bouwval van een boerderij met alpaca’s en een aantrekkelijke dierenarts, en je hebt een veelbelovend feelgood verhaal te pakken. In Wedden dat ik blijf verhuist de wispelturige Debby, samen met haar zus en diens gezin, van de Randstad naar het Brabantse platteland. Weg van de stedelijke drukte, op zoek naar een idyllisch leven. Debby’s zus Hilde betrekt met haar man en kinderen een monumentaal pand in een klein dorp. Niet ver daar vandaan tikt Debby een oude, vervallen boerderij op de knop, alwaar ze haar langgekoesterde alpaca-droom kan waarmaken. Het Brabantse dorpsleven lijkt misschien idyllisch, maar de vijandige en nieuwsgierige dorpsgenoten slaan de nieuwe inwoners met argusogen gade. Gelukkig wonen er ook gastvrije mensen in het dorp: de aantrekkelijke dierenarts Rogier helpt Debby maar wat graag met het vinden van een stel alpaca’s voor op de boerderij.

Wedden dat ik blijf is een feelgood van de bovenste plank. Met verve beschrijft Vos het dorpsleven met zijn karakteristieke inwoners. Vol met humor schrijft zij over het wel en wee in het dorp en de obstakels die Debby en Hilde ondervinden na hun verhuizing uit de grote stad. Vos weet dit alles met een beeldende, vloeiende schrijfstijl tot de lezer te brengen, waardoor die aan haar lippen hangt. Met relatief korte hoofdstukken en een vlotte tred in de verhaallijnen, vliegt de lezer genietend door dit boek heen.

Wedden dat ik blijf zal niet uitblinken in een origineel plot, maar tegelijk is dat ook weer wel: want in welke feelgood lees je nou over een alpaca boerderij?! Vos heeft de gave om beeldend te schrijven. Je ziet het dorp, de boerderij en alle inwoners helemaal voor je. Het liefdesverhaal van Debby wordt even flink opgeschud als haar ‘soort van’ vriend Stijn opeens voor haar neus staat, waarvan Debby dacht dat het vuur wel al uitgedoofd was. De driehoeksverhouding tussen Debby, Stijn en de dierenarts is om van te smullen. Stijn is de typische ‘bad guy’ en voor Rogier valt de lezer in het geijkte katzwijm. Toegegeven, heel uniek is dit niet, maar het is desalniettemin de kers op de taart in dit heerlijke feelgood verhaal.

Hoewel het gehele verhaal vanuit het perspectief van Debby wordt verteld, heeft haar zus Hilde een bijna net zo grote verhaallijn in dit boek. Het gezinsleven staat immers ook op z’n kop na de drastische ommezwaai van het verhuizen. Heerlijk is het om te lezen hoe Hilde te dealen heeft haar kortzichtige roddelgrage buurvrouw. Op een zijspoor besteedt Vos ook precies voldoende aandacht aan het verhaal van enkele inwoners van het dorp, waardoor de cirkel helemaal rond is.

Met recht kan Wedden dat ik blijf hét Nederlandse feelgood boek van deze zomer worden genoemd! Het omvat alles wat een feelgood moet hebben: romantiek, humor, een luchtige en vlotte schrijfstijl en een snufje eigen stijl van Marijke Vos. Er rest dus maar één ding: lezen dit boek!