Lezersrecensie
Fictie met groot respect voor de historische ernst
Oriana Ramunno is een Italiaanse schrijfster, die met haar gezin in Berlijn woont en zich voor dit boek liet inspireren door haar grootvader, die in WO2 gevangen werd gehouden in conecntratiekamp Flossenbürg.
Dit spannende boek is een must-read, omdat het niet voorstelbaar is dat de schrijfster een detective zou kunnen schrijven in een beladen setting als Auswitz, zonder het leed geleden in dit concentratiekamp te niet te doen. Maar niets is minder waar en daarom 5 sterren.
Terwijl de hoofdpersoon, Hugo Fischer criminoloog, op zoek moet naar de moordenaar van een arts in het concentratiekamp, worden de gruwelen en de wreedheid van de nazi's niet vermeden. Oriana beschrijft beelden die niet prettig zijn om te lezen, maar het geeft de lezer wel de geruststelling dat de ontmenselijk van vooral het Joodse volk, zoals dit in Auswitz aan de orde was, niet genegeerd is.
Hoewel Hugo het niet acceptabel vindt hoe de Nazi's omgaan met de mensen in het kamp kan hij niet anders dan het leed negeren uit zelfbescherming en houdt hij vast aan de logica van zijn werk. Daarbij komt dan het echt speurwerk om de hoek kijken die dit boek tot een echte en goede detective maken. De schrijfster is vindingrijk in het beschrijven van de aanwijzingen en plotwendingen, waarbij de lezer soms verrast wordt.
In de loop van het boek beseft Hugo dat hij niet meer neutraal kan waarnemen zonder zichzelf te verliezen en groeit zijn moreel besef, waardoor hij een fout uit zijn verleden goed kan maken.
Dit spannende boek is een must-read, omdat het niet voorstelbaar is dat de schrijfster een detective zou kunnen schrijven in een beladen setting als Auswitz, zonder het leed geleden in dit concentratiekamp te niet te doen. Maar niets is minder waar en daarom 5 sterren.
Terwijl de hoofdpersoon, Hugo Fischer criminoloog, op zoek moet naar de moordenaar van een arts in het concentratiekamp, worden de gruwelen en de wreedheid van de nazi's niet vermeden. Oriana beschrijft beelden die niet prettig zijn om te lezen, maar het geeft de lezer wel de geruststelling dat de ontmenselijk van vooral het Joodse volk, zoals dit in Auswitz aan de orde was, niet genegeerd is.
Hoewel Hugo het niet acceptabel vindt hoe de Nazi's omgaan met de mensen in het kamp kan hij niet anders dan het leed negeren uit zelfbescherming en houdt hij vast aan de logica van zijn werk. Daarbij komt dan het echt speurwerk om de hoek kijken die dit boek tot een echte en goede detective maken. De schrijfster is vindingrijk in het beschrijven van de aanwijzingen en plotwendingen, waarbij de lezer soms verrast wordt.
In de loop van het boek beseft Hugo dat hij niet meer neutraal kan waarnemen zonder zichzelf te verliezen en groeit zijn moreel besef, waardoor hij een fout uit zijn verleden goed kan maken.
1
Reageer op deze recensie
