Wat een gaaf boek!

Het verbaast me elke keer weer hoe hoog het niveau is van de boeken die Jeroen al dan niet in samenwerking schrijft.
De schaduw van Vermeer laat een hele andere kant van Windmeijer zien.
Uiteraard speelt theologie een rol, maar dit keer een lichte.
In het boek over de welbekende Johannes Vermeer volgen we Fabian die bezig is met zijn proefschrift om een universitaire carrière te bewerkstelligen.
Zijn proefschrift gaat over Vermeer en de jezuïeten. Om die reden komt hij terecht bij Pater Ignatius, maar in plaats van hem te vertellen over de materie die Fabian kan helpen met zijn proefschrift, vertelt de Pater hem dat hij iets groots op het spoor is.
Niet geheel vrijwillig wordt Fabian bij een speurtocht betrokken naar dit geheim.
Zal hij het raadsel over Vermeer ontrafelen?

Jeroen heeft een super spannend boek geschreven die twee verhaallijnen volgt. Het ene hoofdstuk is geschreven vanuit één point of view, het andere hoofdstuk vanuit het andere.
De hoofdstukken zijn lekker kort, wat maakt dat het leest als een trein. Zeker voor een boek van ruim 400 pagina's.
De karakters die je leert kennen zijn bijna allemaal even sympathiek, al kan ik niet beloven dat dat voor iedereen ook zo eindigt.
Ik zat vanaf het begin op een bepaalde dader wat maakt dat het verhaal voorspelbaar lijkt, maar niks is minder waar.
Het boek eindigt zoals ik niet had verwacht. Helaas ook niet helemaal hoe ik had gehoopt, maar dat maakt het eind niet minder goed.

Een echte aanrader dit eerste deel van de Delft-trilogie.