Je kunt er niet leven, hoogstens overleven

Björnstad is een boek over overleven in een stadje waarin alles draait om ijshockey. De bewoners zeggen het zelf: “je kunt er niet leven, je kunt er hoogstens overleven”. Er is weinig werkgelegenheid en het ijshockey wordt gezien als kansen voor een betere toekomst. Men hoopt dat het juniorenteam van de ijshockeyclub dit jaar kampioen zal worden. Als dat gebeurt, zal de stad een betere toekomst krijgen.

Tijdens de aanloop naar de wedstrijd leer je de diverse personages kennen. Zowel wat betreft hun positie in het team/de club als voor wat betreft hun afkomst en karakter. Backman voert de spanning bij de lezer op die gelijk opgaat met de spanning die toeneemt bij de jongens van het ijshockeyteam.

Na de wedstrijd is er een feest bij Kevin (de zoon van een rijke zakenman die de club sponsort). Zijn ouders zijn niet thuis en er wordt flink gedronken. Het feest eindigt in een gebeurtenis die grote gevolgen heeft voor diverse mensen en uiteindelijk ook voor de stad zelf. Mede door dit feest ontstaan er nieuwe vriendschappen terwijl oude verdwijnen.

Het verhaal gaat daarna niet meer zozeer over het ijshockey, als wel om de worsteling die de
diverse personages hebben met hun geweten en met de vraag of hij/zij loyaal blijft aan de
club/stad of dat de waarheid telt.

Backman schrijft op een fijne manier. Hij laat je doorlezen door aan het eind van hoofdstukken regels toe te voegen, zoals: “niemand weet het nog, maar er steekt een storm op”. Je weet dat er iets staat te gebeuren maar wat???

Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken die weer opgebouwd zijn uit korte passages. Wisseling van passages wordt aangegeven met een witregel. De overgang is niet altijd duideljk omdat een passage soms onderaan een pagina eindigt en er dan dus geen witregel is. Als je dan verder leest, denk je nog dat het gaat over een bepaald persoon terwijl dat niet het geval is. Door deze schrijfstijl kan ik me voorstellen dat je niet echt “In” het boek kunt verdwijnen.

Het verhaal lijkt simpel geschreven maar als je bedenkt welke maatschappelijke thema’s er allemaal aan bod komen, kun je denk ik alleen maar concluderen dat het dat niet is.