Lezersrecensie
Confrontaties
Simone Atangana Bekone (1991) studeerde af aan creative writing ArtEZ. Ze schreef poezie en een kort verhaal voordat ze debuteerde met de roman Confrontaties.
Solomé Atabong zit vast in een jeugddetentiecentrum. Wat ze precies heeft gedaan wordt in de loop van het verhaal duidelijk. Solomé probeert zich staande te houden in het centrum waar ze samen met enkele andere meisjes zit. Ook zitten in hetzelfde gebouw jongens vast maar die worden strikt gescheiden van de meiden. Ze horen ze af en toe wel. Onderdeel van haar straf zijn gesprekken met Felix, die ze door zijn optreden in een televisieprogramma, ziet als racist. Solomé is nogal kwaad, een echte puber. Op een gegeven moment escaleert een gesprek met Felix en ze gooit een perforator naar hem. Dat levert haar een isolatie op. Daarna gaan de gesprekken beter.
Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk dat Solomé een veelbelovende leerling van het gymnasium was. Haar vader vertelde haar dat je niet moest zeuren maar hard moest werken. Echter hoge cijgers blijken niet te helpen, ze wordt alsnog gepest en wordt uitgescholden (kutneger, aap) door haar medeleerlingen. Ze haalt steeds slechtere cijfers, ze blijft zelfs zitten. Uiteindelijk komt ze in een detentiecentrum terecht.
Het verhaal wordt verteld vanuit de gedachtes van Salomé. Het is nogal van de hak op de tak. Mede hierdoor kon ik me niet inleven in het hoofdpersonage en ook niet in andere personages. Er werd steeds een beetje informatie gegeven over het waardoor Salomé in het detentiecentrum terecht was gekomen. Het boek is geschreven voor YA, maar vooral door de manier waarop het boek geschreven is (verwijzingen naar de Griekse mytholgie) vraag ik me af of het voor hen geschikt is.
Solomé Atabong zit vast in een jeugddetentiecentrum. Wat ze precies heeft gedaan wordt in de loop van het verhaal duidelijk. Solomé probeert zich staande te houden in het centrum waar ze samen met enkele andere meisjes zit. Ook zitten in hetzelfde gebouw jongens vast maar die worden strikt gescheiden van de meiden. Ze horen ze af en toe wel. Onderdeel van haar straf zijn gesprekken met Felix, die ze door zijn optreden in een televisieprogramma, ziet als racist. Solomé is nogal kwaad, een echte puber. Op een gegeven moment escaleert een gesprek met Felix en ze gooit een perforator naar hem. Dat levert haar een isolatie op. Daarna gaan de gesprekken beter.
Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk dat Solomé een veelbelovende leerling van het gymnasium was. Haar vader vertelde haar dat je niet moest zeuren maar hard moest werken. Echter hoge cijgers blijken niet te helpen, ze wordt alsnog gepest en wordt uitgescholden (kutneger, aap) door haar medeleerlingen. Ze haalt steeds slechtere cijfers, ze blijft zelfs zitten. Uiteindelijk komt ze in een detentiecentrum terecht.
Het verhaal wordt verteld vanuit de gedachtes van Salomé. Het is nogal van de hak op de tak. Mede hierdoor kon ik me niet inleven in het hoofdpersonage en ook niet in andere personages. Er werd steeds een beetje informatie gegeven over het waardoor Salomé in het detentiecentrum terecht was gekomen. Het boek is geschreven voor YA, maar vooral door de manier waarop het boek geschreven is (verwijzingen naar de Griekse mytholgie) vraag ik me af of het voor hen geschikt is.
1
Reageer op deze recensie