Een gedegen thriller

Michael Robotham zette zichzelf in 2003 op de lijst van ‘erg goede thrillerschrijvers’ met zijn debuut De verdenking. Net als in zijn vorige boek is de hoofdpersoon een man die aan het begin van het verhaal geen flauw idee heeft wat er aan de hand is. Letterlijk, want Vincent Yanko Ruiz wordt meer dood dan levend uit het water van de Theems gevist. Als hij bijkomt blijkt hij volkomen vergeten te zijn wat hij daar deed. Laat staan dat hij een verklaring heeft voor het kogelgat in zijn been of het feit dat er een vinger van zijn linkerhand is af geschoten.
Wat hij wel weet, vaag, is dat hij bezig was in zijn vrije tijd een oude zaak op te lossen: de zaak van de verdwenen Mickey, die, zeven jaar oud, verdwijnt uit het flatgebouw waar ze woont, zonder een spoor achter te laten. Blijkbaar heeft Vincent onlangs iets opgevangen waaruit zou moeten blijken dat Mickey nog leeft.

Uiteraard zijn Vincent’s superieuren niet blij met zijn acties, vooral niet omdat er destijds een man is veroordeeld voor de moord op Mickey. Haar lichaam is dan wel nooit gevonden maar er was genoeg bewijs – dacht men. Natuurlijk springen de advocaten ineens allemaal omhoog om te roepen dat de man onmiddellijk moet worden vrijgelaten. Vincent moet dus op zoek naar Mickey, maar allereerst moet hij op zoek naar zijn herinneringen. Hierbij komen er sterke emoties bij Vincent naar boven, die te maken hebben met het feit dat hij de zoon is van een zigeunermoeder en een nazi-vader, en dat hij zelf al jaren geen contact meer heeft met zijn volwassen kinderen. Kortom, een man in de knoop met zichzelf en de wereld.

Verlies is spannend en zit degelijk in elkaar. De sfeer van de riolen van Londen (letterlijk!) is zo neergezet dat je ze bijna kan ruiken. Toch mist dit boek net iets dat gezorgd zou hebben voor vijf sterren. Op de een of andere manier vond ik het allemaal een beetje vermoeiend, voortdurend doken er weer namen op, die dan pas hoofdstukken later weer terugkwamen. Ik moest af en toe terugbladeren om te kijken over wie het nu weer ging. Dat haalt de vaart een beetje uit het lezen. Het eind van het verhaal heeft dan ineens weer veel meer vaart – en de lezer blijft zoals het hoort tot het laatste moment onkundig van de juiste afloop – maar toch is dit meer een ‘gedegen’ thriller dan dat het een ‘verrassende thriller’ was zoals De Verdenking.