Prima weglezer, blijft tamelijk oppervlakkig

Een prima weglezer, maar ik mis verdieping in zowel het verhaal alsmede de personages. Met name het de ik-vertelling vanuit het perspectief van Louise vond ik oppervlakkig en soms zelfs storend naïef en kinderlijk.

Ik weet niet of de auteur het zo bedoeld heeft, maar er schuilt wel enige ironie in de baan bij een corrupt vastgoedkantoor terwijl het personage zelf noodgedwongen een huurwoning deelt vanwege de overspannen woningmarkt.

Omdat de serie zogezegd om 'Amber de Wit' draait, zou je verwachten dat dit personage meer aan bod komt in het verhaal. Dit was echter mondjesmaat het geval, dus ook de protagonist blijft voor de lezer een tamelijk plat personage. Misschien komt hier in een volgend deel verandering in.