Moedig duo

Twee moedige vrouwen borduurt losjes voort op De verloren vader. Het boek is geen echt vervolg, enkele personages keren terug, het is prima te lezen zonder voorkennis. De titel geeft meteen al aan dat twee vrouwen de hoofdrol spelen in het verhaal. Die twee vrouwen zijn Adelaide Anson-Gravetty en haar tante zuster Marie-Pierre (Sarah Hurst).
Adelaide ontvangt op haar 21ste verjaardag een brief van een notaris. De brief gaat over de erfenis van een opa die ze nooit gekend heeft, Sir George Hurst. Adelaide is geboren tijdens de Eerste Wereldoorlog, haar vader, Freddie Hurst, overleed al voor haar geboorte. Hij sneuvelde op de eerste dag van de slag bij de Somme. Haar moeder is niet veel later hertrouwd en Adelaide wist niet beter dan dat haar stiefvader haar echte vader was. Nu dat geen geheim meer is, gaat ze op onderzoek uit naar de familie van haar vader. Het blijkt dat Freddie nog een zus had, Sarah. Ook Sarah is in de Eerste Wereldoorlog naar Frankrijk gegaan om daar de gewonden te verplegen. Ze deed dat in het klooster van Sainte-Croix. Na de oorlog is ze ingetreden in het klooster als zuster Marie-Pierre en nu, in 1937, is ze de moeder-overste van het klooster. Adelaide spreekt goed Frans, ze is tweetalig opgevoed én heeft een universitaire studie Frans gedaan. Ze vertrekt naar Frankrijk om haar tante te ontmoeten. Ze krijgt een hartelijke ontvangst, mag een paar dagen blijven logeren. In het klooster blijkt dat er ook nog een oudtante van Adelaide woont, zuster Sint-Bruno. Adelaide komt veel te weten over haar familie en met name over haar vader. Ze keert terug naar Engeland om haar eigen leven te leiden.
Lang duurt dat niet, de Tweede Wereldoorlog breekt uit en Adelaide wil zich graag nuttig maken. Ze gaat bij de aircraftswomen en wordt daaruit al snel geselecteerd voor spionnenwerk. Ze wordt getraind en klaargestoomd om te worden gedropt in Frankrijk, nabij het klooster van haar tante. Zuster Marie-Pierre heeft zorgen over haar kloosterzusters, ze wil de orde graag veilig door de oorlog helpen. Maar ze voelt zich ook verantwoordelijk voor de vele vluchtelingen, met name de Joden. Ze heeft al een paar Joodse kinderen met succes naar een veilig adres weten te brengen. En wanneer een van de zusters een neergestorte piloot ontdekt, besluit ze ook hem te helpen. De Résistance in Frankrijk is van die acties op de hoogte, ze willen een ontsnappingslijn opzetten vanuit het klooster, het is Adelaide’s taak om die te organiseren.
Adelaide wordt Adèle, een jong verweesd boerenmeisje dat bij haar oom en tante op de boerderij gaat wonen om hen te helpen. Ze gaat ook vier uurtjes per dag in het klooster werken als keukenhulp om de ontsnappingslijn te organiseren.
Intussen zitten de Duitsers ook niet stil. In het dorp wordt een beruchte SS-commandant geïnstalleerd, een wrede man die over lijken gaat om te scoren bij zijn meerderen.
Een superspannend verhaal ontwikkelt zich met de beide vrouwen in de hoofdrol. Een verhaal waarin pijnlijk duidelijk wordt dat niet lang iedereen in Frankrijk weerstand bood tegen de Nazi’s. Er waren collaborateurs die tegen betaling andere mensen aangaven. En ook voor de gewone burgers werd het al snel duidelijk dat weerstand bieden, gevaar voor eigen leven of dat van anderen inhield. De Duitsers namen represaillemaatregelen als er toch Joodse vluchtelingen geholpen werden. Op heel veel hulp hoeven Adelaide/Adèle en zuster Marie-Pierre dus niet te rekenen.

Wat een indrukwekkend verhaal heeft Diney Costeloe weer geschreven. Ze zet haar personages levensecht neer. Niet alleen Adelaide/Adèle en zuster Marie-Pierre maar ook de ijzingwekkende SS’er en de misselijkmakende collaborateur en niet te vergeten de Franse burgers die wel de moed hadden om tegen de Nazi’s in te gaan. Een verhaal over moed en opofferingsgezindheid maar ook over angst, machtswellust en geldelijk gewin. Een verhaal dat je niet loslaat, een verhaal dat je in één ruk uit wil lezen. Vijf sterren dus!