Een aangenaam stukje leesplezier

Ik zou hier kunnen schrijven dat Van Laere neigt naar het overdrevene. De meeste mensen stoppen voor een oud vrouwtje aan het zebrapad. Van Laere laat commissaris Bracke stoppen voor een oud vrouwtje in een rolstoel. Ik zou kunnen schrijven dat dat soms op de zenuwen werkt, zeker als zo halve pagina's de mist in gaan. Ik zou ook kunnen zeggen dat Van Laere twee verhalen in één boek stopt, niet verweven, maar na elkaar. Het ene verhaal kent een bevredigend einde, het tweede komt nogal uit de lucht vallen. Ik zou zó enkele flauwe moppen van Van Laere kunnen aanhalen. Dat zou ik allemaal kunnen. Maar ik doe het niet, want al bij al is Botero best een aangenaam stukje leesplezier.