Boeiend

Dante schreef zichzelf vooral de geschiedenis in met zijn Divina Commedia, met onder andere zijn voorstelling van het inferno, de hel. Op vijfendertigjarige leeftijd, in het jaar 1300, werd hij een van de leiders van de toenmalige stadstaat Florence. In die periode situeert Giulio Leoni De mozaïekmoorden, waarin Dante op zoek gaat naar de moordenaar van mozaïekwerker Ambrogio, die ook deel uitmaakt van een groep geleerden die de eerste Florentijnse universiteit wil oprichten. Dante komt daarbij in aanvaring met paus Bonifatius, niet zijn beste vriend, om het zacht uit te drukken. Dat is trouwens ook de reden waarom Dante later verbannen werd uit Florence.

Het leuke aan historische figuren in een detectiveroman is dat je ook eens iets verneemt over hun persoonlijkheid. Dante komt in De mozaïekmoorden naar voor als een ijdele man, nogal opvliegend en nors. Ondanks hardnekkige migraine-aanvallen en tegenstand van de paus en de zijnen, brengt hij het onderzoek tot een goed einde. De plot komt uiteindelijk wat uit de lucht gevallen, maar toch blijft De mozaïekmoorden een boeiend boek. Dat is vooral te danken aan de sfeer die wordt opgeroepen over het middeleeuwse Italië, de zeden en gewoonten, de intriges binnen de katholieke kerk.