Lezersrecensie
You love it or hate it
Verwachtingen
Toen de titel bekend werd van het tweede boek dat we gingen lezen binnen de ‘HarperCollins World of Thrillers Boekenleesclub 2025’, was ik niet meteen enthousiast. De cover en de titel ‘Alle moeders haten mij’ deden me eerder denken aan een chiclit dan aan een thriller en spraken me daarom niet zo aan. Ook de beknopte beschrijving op de achterflap van het boek maakten dat ik niet meteen stond te popelen om het boek te lezen vanwege het beeld dat ik hierdoor kreeg van het hoofdpersonage Florence en het verhaal.
Maar dat is ook zo leuk aan het deelnemen aan een leesclub. Je leest ook boeken die je normaliter misschien niet zou oppakken. En dan kunnen boeken en auteurs die je nog niet kent je soms ook op een aangename manier verrassen. Ik was benieuwd of Sarah Harman, de auteur van Alle moeders haten mij, dit ook ging doen.
Over de auteur
Sarah Harman, zo valt te lezen op de achterflap van het boek, is een Amerikaanse die in Londen woont. Ze werkt als buitenlandcorrespondent voor NBC News. Alle moeders haten mij is haar debuut als (thriller)auteur en ze won hiermee de ‘Lucy Cavendisch Prize for Fiction’. Deze prijs is bedoeld voor vrouwelijke, debuterende schrijvers in het Verenigd Koninkrijk en Ierland. Haar Amerikaanse afkomst en kennis van de stad Londen komt goed terug in het personage Florence en de setting van het verhaal, dat zich in een rijke wijk in London afspeelt.
Verhaal
In het boek maken we kennis met Florence Grimes. Ze woont met haar zoontje Dylan in een rijke wijk in Londen. Dylan gaat hier naar een kostschool samen met allemaal andere rijkeluiskindjes uit de buurt. Florence doet erg haar best om erbij te horen. Dit valt echter niet mee. Ze is van eenvoudigere komaf dan de meeste andere ouders in de buurt. Daarnaast heeft Florence kortstondig een succesvolle carrière gehad als zangeres van een populaire girlband en is ze getrouwd geweest met de rijke manager van deze band. Inmiddels is haar carrière op een nogal abrupte, pijnlijke en gênante wijze tot een einde gekomen. Ze verlangt terug naar deze succesvolle periode uit haar leven. Ondertussen houdt ze de schone schijn op en is haar zoontje Dylan haar alles. Als op een dag Alfie, een klasgenootje van Dylan, verdwijnt tijdens een schoolreisje, is iedereen in rep en roer. Alfie is nogal een pestkop en heeft ook regelmatig ruzie gehad met Dylan. Als Florence het vermoeden krijgt dat haar zoontje Dylan wel eens betrokken kan zijn bij de verdwijning van Alfie, doet ze alles eraan om haar zoontje te beschermen. Ze gaat op onderzoek uit en hoopt hierbij de onschuld van Dylan aan te kunnen tonen of de schuld van Dylan te kunnen verbloemen.
Beoordeling
Het boek heeft me helaas niet in positieve zin kunnen verrassen. De setting van het boek en de personages spraken me onvoldoende aan om echt van het boek te kunnen genieten. Zeker in het begin van het boek was het voor mij worstelen om er doorheen te komen. Hierin werd de setting van het boek en het personage Florence uitgebreid geïntroduceerd.
Florence is een gevallen zangeres van een girlband en probeert in een omgeving waarin iedereen welgesteld is de schone schijn op te houden. Ze besteed veel tijd en geld (wat ze eigenlijk niet heeft) aan uiterlijkheden met diverse bezoekjes aan kappers, manicure- en kledingzaken tot gevolg. Daarnaast bereid ze zich ook nog met diverse passessies voor op het huwelijk van haar zus Brooke. Je leert hier als man wel het een en ander van, maar voor mij ging hier veel te veel aandacht naar uit en duurde het voor mij veel te lang voordat het boek spannend/interessant werd en het verhaal op gang kwam. Verder is er veel aandacht voor de wijze waarop de moeders rond de kostschool bij elkaar in het gevlei willen komen en met elkaar kissebissen. Ook dit is niet helemaal aan mij besteed.
Toch heeft het boek ook positieve punten. Zo heeft Sarah Harman een vlotte en levendige schrijfstijl en is het uiteindelijke plot goed en verzorgd uitgewerkt. Met diverse verdachten die de revue passeren en stukjes informatie die de lezer ofwel op het verkeerde been zetten dan wel op het goede spoor (hadden kunnen) zetten. Ook heeft Sarah Harman me weten te verrassen met de uiteindelijke dader.
De zoektocht naar de dader is op momenten wel wat kolderiek en over de top. Bijvoorbeeld op het moment dat Florence en haar nieuwe vriendin Jenny met een verrekijker één van de mogelijke verdachten in het vizier hebben terwijl hij een handzaag koopt bij een bouwmarkt. Datzelfde geldt eigenlijk voor de acties van de uiteindelijke dader. Zijn/haar motief voor de ontvoering van Alfie is helder, maar zijn/haar eerdere daden (waarover ik niet te veel wil vertellen) zijn wat over de top en ongeloofwaardig.
Het boek voelt voor mij op momenten als een mix van Desperate Housewives, Sex in the City en een persiflage op Breaking Bad. Dit is mij persoonlijk niet zo goed bevallen. Maar als je hier wel van houdt, dan is het zeker de moeite waard om het debuut van Sarah Harman te lezen. Want als ik zo de verschillende reacties van de andere leesclubdeelnemers lees, is dit een boek wat de één geweldig en de ander verschrikkelijk vindt. You love it or hate it.
Met dank aan uitgeverij HarperCollins voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar van ‘Alle moeders haten mij´ en alle leesclubdeelnemers voor het delen van de leeservaringen.
Toen de titel bekend werd van het tweede boek dat we gingen lezen binnen de ‘HarperCollins World of Thrillers Boekenleesclub 2025’, was ik niet meteen enthousiast. De cover en de titel ‘Alle moeders haten mij’ deden me eerder denken aan een chiclit dan aan een thriller en spraken me daarom niet zo aan. Ook de beknopte beschrijving op de achterflap van het boek maakten dat ik niet meteen stond te popelen om het boek te lezen vanwege het beeld dat ik hierdoor kreeg van het hoofdpersonage Florence en het verhaal.
Maar dat is ook zo leuk aan het deelnemen aan een leesclub. Je leest ook boeken die je normaliter misschien niet zou oppakken. En dan kunnen boeken en auteurs die je nog niet kent je soms ook op een aangename manier verrassen. Ik was benieuwd of Sarah Harman, de auteur van Alle moeders haten mij, dit ook ging doen.
Over de auteur
Sarah Harman, zo valt te lezen op de achterflap van het boek, is een Amerikaanse die in Londen woont. Ze werkt als buitenlandcorrespondent voor NBC News. Alle moeders haten mij is haar debuut als (thriller)auteur en ze won hiermee de ‘Lucy Cavendisch Prize for Fiction’. Deze prijs is bedoeld voor vrouwelijke, debuterende schrijvers in het Verenigd Koninkrijk en Ierland. Haar Amerikaanse afkomst en kennis van de stad Londen komt goed terug in het personage Florence en de setting van het verhaal, dat zich in een rijke wijk in London afspeelt.
Verhaal
In het boek maken we kennis met Florence Grimes. Ze woont met haar zoontje Dylan in een rijke wijk in Londen. Dylan gaat hier naar een kostschool samen met allemaal andere rijkeluiskindjes uit de buurt. Florence doet erg haar best om erbij te horen. Dit valt echter niet mee. Ze is van eenvoudigere komaf dan de meeste andere ouders in de buurt. Daarnaast heeft Florence kortstondig een succesvolle carrière gehad als zangeres van een populaire girlband en is ze getrouwd geweest met de rijke manager van deze band. Inmiddels is haar carrière op een nogal abrupte, pijnlijke en gênante wijze tot een einde gekomen. Ze verlangt terug naar deze succesvolle periode uit haar leven. Ondertussen houdt ze de schone schijn op en is haar zoontje Dylan haar alles. Als op een dag Alfie, een klasgenootje van Dylan, verdwijnt tijdens een schoolreisje, is iedereen in rep en roer. Alfie is nogal een pestkop en heeft ook regelmatig ruzie gehad met Dylan. Als Florence het vermoeden krijgt dat haar zoontje Dylan wel eens betrokken kan zijn bij de verdwijning van Alfie, doet ze alles eraan om haar zoontje te beschermen. Ze gaat op onderzoek uit en hoopt hierbij de onschuld van Dylan aan te kunnen tonen of de schuld van Dylan te kunnen verbloemen.
Beoordeling
Het boek heeft me helaas niet in positieve zin kunnen verrassen. De setting van het boek en de personages spraken me onvoldoende aan om echt van het boek te kunnen genieten. Zeker in het begin van het boek was het voor mij worstelen om er doorheen te komen. Hierin werd de setting van het boek en het personage Florence uitgebreid geïntroduceerd.
Florence is een gevallen zangeres van een girlband en probeert in een omgeving waarin iedereen welgesteld is de schone schijn op te houden. Ze besteed veel tijd en geld (wat ze eigenlijk niet heeft) aan uiterlijkheden met diverse bezoekjes aan kappers, manicure- en kledingzaken tot gevolg. Daarnaast bereid ze zich ook nog met diverse passessies voor op het huwelijk van haar zus Brooke. Je leert hier als man wel het een en ander van, maar voor mij ging hier veel te veel aandacht naar uit en duurde het voor mij veel te lang voordat het boek spannend/interessant werd en het verhaal op gang kwam. Verder is er veel aandacht voor de wijze waarop de moeders rond de kostschool bij elkaar in het gevlei willen komen en met elkaar kissebissen. Ook dit is niet helemaal aan mij besteed.
Toch heeft het boek ook positieve punten. Zo heeft Sarah Harman een vlotte en levendige schrijfstijl en is het uiteindelijke plot goed en verzorgd uitgewerkt. Met diverse verdachten die de revue passeren en stukjes informatie die de lezer ofwel op het verkeerde been zetten dan wel op het goede spoor (hadden kunnen) zetten. Ook heeft Sarah Harman me weten te verrassen met de uiteindelijke dader.
De zoektocht naar de dader is op momenten wel wat kolderiek en over de top. Bijvoorbeeld op het moment dat Florence en haar nieuwe vriendin Jenny met een verrekijker één van de mogelijke verdachten in het vizier hebben terwijl hij een handzaag koopt bij een bouwmarkt. Datzelfde geldt eigenlijk voor de acties van de uiteindelijke dader. Zijn/haar motief voor de ontvoering van Alfie is helder, maar zijn/haar eerdere daden (waarover ik niet te veel wil vertellen) zijn wat over de top en ongeloofwaardig.
Het boek voelt voor mij op momenten als een mix van Desperate Housewives, Sex in the City en een persiflage op Breaking Bad. Dit is mij persoonlijk niet zo goed bevallen. Maar als je hier wel van houdt, dan is het zeker de moeite waard om het debuut van Sarah Harman te lezen. Want als ik zo de verschillende reacties van de andere leesclubdeelnemers lees, is dit een boek wat de één geweldig en de ander verschrikkelijk vindt. You love it or hate it.
Met dank aan uitgeverij HarperCollins voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar van ‘Alle moeders haten mij´ en alle leesclubdeelnemers voor het delen van de leeservaringen.
2
Reageer op deze recensie
