Een aangrijpend liefdesverhaal

Tamara McKinley is de ongekroonde koningin van de feelgoodroman. Haar eerdere hit romans 'Woestijnwind' en 'Morgenrood' behoren tot de publiekslievelingen. In 'Stemmen uit het verleden' brengt ze haar lezers terug naar Parijs, 1936.
De Engelse Annabelle ontmoet de jonge Baskische schilder Henri en de twee worden hopeloos verliefd. Maar Henri besluit te vechten in de Spaanse Burgeroorlog, en Annabelle reist met hem mee. Dan slaat het noodlot toe: ze worden geraakt door een bombardement...
In 1956 komt Annabelles dochter Eugenie naar Parijs voor een uitwisselingsprogramma aan de Académie des Beaux-Arts. Eugenie hoopt door zelf naar Parijs te gaan een mysterie in haar moeders verleden te ontrafelen. Maar ze vindt in Parijs meer dan ze dacht te zoeken...

Ik ben een echte Tamara McKinley fan en was dan ook zeer verrast met een nieuw boek van haar. Dit keer niet geschreven over Australië maar over Parijs en de Spaanse burgeroorlog. Voor mij een must Read.
Het verhaal is prachtig en meeslepend, maar miste toch wel de passie zoals in haar voorgaande boeken.
De personages blijven wat oppervlakkig en gaven mij niet het gevoel dat ik met ze meereisde. Verhaallijnen bleven onafgemaakt. De tocht door de Pyreneeën was spannend maar kwam mij iets te bekend voor uit het boek de Nachtegaal van Kristin Hannah.
Het verhaal was boeiend en goed in elkaar gepast. Omgeving en gebeurtenissen werden tot in de kleine details beschreven, wat ik bij de personages duidelijk heb gemist. Maar de schrijfstijl van de schrijfster is prettig en vlot een leest zeer gemakkelijk.

‘Een aangrijpend contrast tussen de warmte van een jonge liefde en de dreiging van oorlog in Europa’

Maar ondanks de minpunten was er genoeg reden om door te lezen en heb ik genoten van dit door één van mijn geliefde schrijfster geschreven boek. Maar stiekem hoop ik dat haar volgende boek weer over Australië / Tasmanië gaat.