Het lot of toeval?

Natasha en Daniël zijn New Yorkers en voor elkaar volstrekt onbekenden tot op de dag dat Natasha uitgezet wordt. Is het toeval of is het het lot dat deze twee net nu samenbrengt? Heeft het zin om in dromen te geloven als je weet dat die nooit uit kunnen komen? Natasha gelooft in de wetenschap en feiten. Niet in het lot. Of in dromen die nooit uit zullen komen. Ze is zeker niet zo’n meisje dat haar grote liefde ontmoet in een platenzaak. Niet op dezelfde dag dat ze met haar familie uitgezet zal worden naar Jamaica. Daniël, een jongen met Koreaanse roots, heeft altijd zijn best gedaan om aan de hoge verwachtingen van zijn ouders te voldoen. Hij zal chirurg worden en geen dichter, zoals hij eigenlijk wil. Maar als hij Natasha ontmoet, ziet hij ineens een andere toekomst voor zich, met haar. En hij heeft nog twaalf uur de tijd om Natasha daarvan te overtuigen.
De hoofdpersonages in dit verhaal zijn allebei ongeveer achttien jaar oud. Ze staan allebei aan de denkbeeldige startlijn van hun toekomst als volwassene. Voor Natasha die illegaal is in New York, ziet die er niet zo rooskleurig uit, nu ze door een stommiteit van haar vader uitgezet zullen worden. Ook Daniël heeft het moeilijk met zijn toekomstbeeld. Een toekomst die sinds lang vastgelegd werd door zijn ouders: hij zal dokter worden, meer bepaald chirurg. Daniël die meer een dromer en een romanticus is, wil wel iets doen met zijn handen maar dan met een pen in plaats van met een scalpel. Gedichten schrijven, daar ligt zijn passie. Deze twee karakters lijken in de verste verte niet op elkaar maar toch zullen ze er in slagen om bruggetjes te bouwen naar elkaar. Al blijven die bruggetjes broos want de naderende uitzetting van Natasha en haar familie tikt als een tijdbom genadeloos af.
Het verhaal zelf is opgebouwd uit vele korte hoofdstukken. Telkens komt ofwel Natasha ofwel Daniël aan het woord. Vanuit het ik-perspectief vertellen ze het verhaal. Leuk is dat er tussendoor ook nog andere personages aan het woord komen. Zij vertellen eveneens vanuit hun perspectief een stuk van het verhaal. Daardoor krijg je meer achtergrondinformatie en dus een bredere kijk op de context. De schrijfstijl is erg vlot, toegankelijk en met humor. Het einde van het verhaal vond ik verrassend. Heel leuk om eens iets anders te krijgen dan ‘... en ze leefden nog lang en gelukkig.’ Een aanrader voor de romantische zielen onder ons.
Persoonlijke mening:
Ik persoonlijk kon gewoon geen binding maken met de personages. Vond het allemaal wat onrealistisch, te toevallig. Wel vond ik het verloop van het verhaal spannend, je wilde dat het goed kwam, en wilde weten hoe het afliep.
De schrijfstijl van de schrijfster vond ik wel prettig. Korte hoofdstukken, duidelijke zins opbouw.
De kleine informatieve stukjes er tussen door vond ik echt meerwaarde hebben. Hierdoor kreeg het boek een verrassende unieke element waardoor het boek interessant werd. Weer eens wat anders. Hierdoor kreeg het verhaal voor mij ook iets meer diepgang. Dit vond ik niet in de verhaal lijn van Natasha en Daniel. Het kan ook zijn dat het niet helemaal het juiste moment was voor mij om dit boek nu te lezen in deze roerige tijd.