Hartverscheurend en liefdevol

SARA en LIV – SUZAN HILHORST
'Twee weken na mijn geboorte gingen we naar de speeltuin, mijn vader, moeder, Nils en ik. Slapend liet ik mij duwen, nog half in mijn dromerige sprookjeswereld. Het was een prachtige dag, de zon dwarrelde in stralen naar beneden en de wind fluisterde de vage belofte van een onbezorgde toekomst in ons oor.'

Sara en Liv is het indringende portret van de korte levens van twee zusjes en de impact die hun dood heeft gehad op het gezin. Geschreven in een prachtige, verstilde stijl en vanuit het bijzondere wisselende perspectief van moeder én kind vertelt Suzan Hilhorst haar autobiografische verhaal.
Sara en Liv is een meer dan indrukwekkend debuut over verlies, rouw, hoop en geluk en bovenal een ode aan het leven.

Vol goede moed begon ik aan dit aangrijpend verhaal. Want om dit mee te maken en te willen delen met de wereld is veel moed en kracht voor nodig, en als lezer ook veronderstelde ik. Maar ondanks het vreselijke verhaal en hoe mooi alles was beschreven raakte het mij in eerste instantie niet. Het verhaal word vanuit de moeder en vanuit het kindje verteld en daar doorheen zijn er nog flashbacks. Dit alles maakte het voor mij erg chaotisch en lastig te lezen waardoor ik meer bezig was met het begrijpen van het verhaal, dan dat het mij aangreep.
Maar vanaf bladzijde honderd ongeveer kwam er meer rust in het verhaal en kwam ik in een golf van emoties en las ik het boek in één ruk verder uit.
Dit boek is een autobiografisch verhaal, waarin Suzan haar diepste gevoelens toevertrouwd aan het geduldige papier. Ze beschrijft op een zeer mooie wijze deze afschuwelijke tijd, en gebruikt daarbij ook veel omschrijvingen van de omgeving en alles wat er speelt. Vermoedelijk om afstand te nemen, zodat het wat draaglijker wordt om dit onmenselijke drama te beschrijven. Om dit één keer mee te maken is al afschuwelijk, laat staan twee keer.
Met heel veel respect sloot ik het boek en kan alleen maar concluderen dat jullie door een hel zijn gegaan, maar wat ik heb gelezen komen jullie hier met elkaar ook doorheen. Ik hoop dat dit mooie boek meewerkt aan het verwerkingsproces en een waardige nagedachtenis is aan jullie twee lieve meisjes. Ik heb daar alle vertrouwen in.

Tenslotte wil ik Suzan met heel veel respect bedanken dat zij haar intiemste gevoelens met ons heeft willen delen. Je moet het maar kunnen en durven.

Uitgeverij Hollands Diep wil ik bedanken voor deze geboden kans om dit mooie boek te mogen lezen.

Met een vriendelijke leesgroet, Jolanda Dijkstra - Klinkenberg