Lezersrecensie
Kan de wereld gered worden van hebzucht en domheid?
Dankzij Hebban mocht ik de drie delen lezen van het ‘Het laatste testament’ van Han Peeters. Een serieuze klepper. Op mijn ebook telt het namelijk 949 bladzijden. ‘De laatste profeet’, ‘De laatste profeet en de giganten’ en ‘De laatste profeet op Gliese’ zijn gebundeld tot één boek. Je kan de drie delen ook apart lezen.
In het eerste boek vertrekken Emile Van Straten en zijn vrouw Jenny op wereldreis met de ‘Davey Jones’, een luxe zeiljacht. Hij is een Nederlandse schrijver en kunsthistorisch wetenschapper. Zijn specialiteit is het vinden van kunstschatten en de bijhorende documenten. Als lezer wordt je meegenomen in zijn avonturen. Al snel blijkt dat er bovennatuurlijke krachten en mysterieuze verschijnselen meespelen. Zo botst de zeilboot plots op een muur van water en verschijnt er een bolbliksem met een eng gezicht.
Samen met zijn vriend, Jonathan, richt hij het OgenOOtschap op. Hierbij ontstaat het Osisme: een internationale beweging waarbij er geen verschil is tussen arm en rijk, slim of minder slim, religieus of niet, sexe, huidskleur of ras. Een utopisch wereldbeeld zonder oorlog, hongersnood, milieuproblemen,…
Jonathan wordt aangesteld als secretaris. Ze proberen samen zoveel mogelijk mensen tot het Osisme te ‘bekeren’. De macht ligt in de handen van het volk door het systeem van de zelfreinigende democratie.
De hoofdstukken waarin Emile en Jenny de hoofdrol spelen worden afgewisseld met een verhaal over Griekse goden die reizen naar het eiland Atlantis. Alle Goden lijken gelukkig in Atlantis, behalve Hades. Hij bouwt een klein schip en ontvoert Persephone. Op een wrede manier overmeestert Hades de leider in Mexico en al snel overheersen Hades en Persephone in Midden-Amerika. Hades smokkelt 13 kristallen schedels mee. Als er 1 schedel wordt gestolen, is hij razend.
Kronos verwekt OrlandO bij Jenny. Zo wordt hij de laatste profeet en moet hij de wereld bevrijden van domheid en hebzucht. Dit blijkt geen zo’n eenvoudige opdracht.
In het tweede boek, zijn we plots 15 jaar verder in de tijd. De aarde ziet er nu helemaal anders uit. Futuristisch. Vaak gebaseerd op mythologische wezens en verhalen. De ingrijpende technologische veranderingen zijn mooi uitgewerkt maar mij boeit het gewoon niet echt. De Giganten verenigen het kwaad dat de aarde bedreigd. OrlandO gaat op missie naar een andere planeet, waar het ook helemaal fout lijkt te gaan. Bij die missie willen ze het Osisme overbrengen om zo de planeet te redden. Ze komen er in een andere tijd terecht. Verrassend en knap gevonden van de auteur!
In het derde boek, mijn favoriet deel, zijn we op de planeet Gliese. Het is een omgeving waar een heel verrassende onderwereld ontdekt wordt. Op Gliese krijgen we heel wat onverwachte wendingen. Er wordt uitgegaan van een nieuwe start waarbij alles goed geregeld lijkt. Geen kans op veroudering, geen wapens, geen geld, geen milieuproblemen,… Maar toch loopt het opmerkelijk anders dan eerst gedacht. Zeer vreemd is dat er in dit boek niets gezegd wordt over het verder leven op aarde, over Orlando en Emile,… Bizar omdat zij heel aanwezig waren in de eerste 2 delen. Grote reden is dat er nog vervolgboeken komen.
Tegenover het goede, de utopische wereld van het Osisme staat het kwade.
Slechte goden, vijanden van het Osisme, vreemde wezens die de aarde willen aanvallen,… Ik geloof heel erg dat we eens mogen stilstaan bij het feit dat de aarde stuk gemaakt is door domheid en hebzucht. Zo is het boek ‘de mens’ van Tom Phillips (een kleine geschiedenis van onze allergrootste fuck-ups) een confronterend boek die veel feiten op een sarcastische manier beschrijft. Het Osisme is een nieuwe ultieme democratie waarmee het huidige ik-tijdperk zou veranderen naar het ons-tijdperk.
De korte hoofdstukken volgen elkaar snel op vanuit verschillende perspectieven. Het avontuurlijke leest heel vlot. Door de korte hoofdstukken wordt je verleid tot het snel doorlezen. Maar er zijn ook heel wat beschrijvingen. Soms heb ik moeite om aandachtig te blijven lezen omdat ik het wat langdradig vind. De symboliek van cijfers, magische ruiten, … vind ik niet boeiend. Ergens in het boek zegt Emile zelf ‘Al die berekeningen. Om gek van te worden.” Maar Emile blijft ervan genieten, mij boeit de geometrie dus minder. Evenals de geschiedkundige weetjes. Ik leer graag iets bij, vind het ook niet erg om nog eens iets op te zoeken, maar vooral in het tweede deel werd ik echt niet meer geboeid door het boek zelf. De informatieve stukjes zijn tè gerekt en soms ook overbodig voor het verhaal.
In alle drie de boeken wordt er een soort spanning opgebouwd. En telkens komt er een abrupt einde. Plots wordt er een oplossing gevonden en hopsakee, alle problemen zijn opgelost.
Doorheen het boek lopen tijd en plaats vaak door elkaar. Toch is alles vlot te begrijpen omdat er voldoende herhalingen aan bod komen. Bij het begin van het tweede en derde boek krijgen we net wat teveel herhaling. Dit komt doordat je de boeken ook apart kunt lezen.
Nog nooit las ik een boek waar zoveel verschillende elementen in zaten: geschiedenis, mystiek, science-fiction, religie, cultuur, wetenschap, … Ik vind het heel knap van de auteur dat hij die mix maakt.
In het eerste boek vertrekken Emile Van Straten en zijn vrouw Jenny op wereldreis met de ‘Davey Jones’, een luxe zeiljacht. Hij is een Nederlandse schrijver en kunsthistorisch wetenschapper. Zijn specialiteit is het vinden van kunstschatten en de bijhorende documenten. Als lezer wordt je meegenomen in zijn avonturen. Al snel blijkt dat er bovennatuurlijke krachten en mysterieuze verschijnselen meespelen. Zo botst de zeilboot plots op een muur van water en verschijnt er een bolbliksem met een eng gezicht.
Samen met zijn vriend, Jonathan, richt hij het OgenOOtschap op. Hierbij ontstaat het Osisme: een internationale beweging waarbij er geen verschil is tussen arm en rijk, slim of minder slim, religieus of niet, sexe, huidskleur of ras. Een utopisch wereldbeeld zonder oorlog, hongersnood, milieuproblemen,…
Jonathan wordt aangesteld als secretaris. Ze proberen samen zoveel mogelijk mensen tot het Osisme te ‘bekeren’. De macht ligt in de handen van het volk door het systeem van de zelfreinigende democratie.
De hoofdstukken waarin Emile en Jenny de hoofdrol spelen worden afgewisseld met een verhaal over Griekse goden die reizen naar het eiland Atlantis. Alle Goden lijken gelukkig in Atlantis, behalve Hades. Hij bouwt een klein schip en ontvoert Persephone. Op een wrede manier overmeestert Hades de leider in Mexico en al snel overheersen Hades en Persephone in Midden-Amerika. Hades smokkelt 13 kristallen schedels mee. Als er 1 schedel wordt gestolen, is hij razend.
Kronos verwekt OrlandO bij Jenny. Zo wordt hij de laatste profeet en moet hij de wereld bevrijden van domheid en hebzucht. Dit blijkt geen zo’n eenvoudige opdracht.
In het tweede boek, zijn we plots 15 jaar verder in de tijd. De aarde ziet er nu helemaal anders uit. Futuristisch. Vaak gebaseerd op mythologische wezens en verhalen. De ingrijpende technologische veranderingen zijn mooi uitgewerkt maar mij boeit het gewoon niet echt. De Giganten verenigen het kwaad dat de aarde bedreigd. OrlandO gaat op missie naar een andere planeet, waar het ook helemaal fout lijkt te gaan. Bij die missie willen ze het Osisme overbrengen om zo de planeet te redden. Ze komen er in een andere tijd terecht. Verrassend en knap gevonden van de auteur!
In het derde boek, mijn favoriet deel, zijn we op de planeet Gliese. Het is een omgeving waar een heel verrassende onderwereld ontdekt wordt. Op Gliese krijgen we heel wat onverwachte wendingen. Er wordt uitgegaan van een nieuwe start waarbij alles goed geregeld lijkt. Geen kans op veroudering, geen wapens, geen geld, geen milieuproblemen,… Maar toch loopt het opmerkelijk anders dan eerst gedacht. Zeer vreemd is dat er in dit boek niets gezegd wordt over het verder leven op aarde, over Orlando en Emile,… Bizar omdat zij heel aanwezig waren in de eerste 2 delen. Grote reden is dat er nog vervolgboeken komen.
Tegenover het goede, de utopische wereld van het Osisme staat het kwade.
Slechte goden, vijanden van het Osisme, vreemde wezens die de aarde willen aanvallen,… Ik geloof heel erg dat we eens mogen stilstaan bij het feit dat de aarde stuk gemaakt is door domheid en hebzucht. Zo is het boek ‘de mens’ van Tom Phillips (een kleine geschiedenis van onze allergrootste fuck-ups) een confronterend boek die veel feiten op een sarcastische manier beschrijft. Het Osisme is een nieuwe ultieme democratie waarmee het huidige ik-tijdperk zou veranderen naar het ons-tijdperk.
De korte hoofdstukken volgen elkaar snel op vanuit verschillende perspectieven. Het avontuurlijke leest heel vlot. Door de korte hoofdstukken wordt je verleid tot het snel doorlezen. Maar er zijn ook heel wat beschrijvingen. Soms heb ik moeite om aandachtig te blijven lezen omdat ik het wat langdradig vind. De symboliek van cijfers, magische ruiten, … vind ik niet boeiend. Ergens in het boek zegt Emile zelf ‘Al die berekeningen. Om gek van te worden.” Maar Emile blijft ervan genieten, mij boeit de geometrie dus minder. Evenals de geschiedkundige weetjes. Ik leer graag iets bij, vind het ook niet erg om nog eens iets op te zoeken, maar vooral in het tweede deel werd ik echt niet meer geboeid door het boek zelf. De informatieve stukjes zijn tè gerekt en soms ook overbodig voor het verhaal.
In alle drie de boeken wordt er een soort spanning opgebouwd. En telkens komt er een abrupt einde. Plots wordt er een oplossing gevonden en hopsakee, alle problemen zijn opgelost.
Doorheen het boek lopen tijd en plaats vaak door elkaar. Toch is alles vlot te begrijpen omdat er voldoende herhalingen aan bod komen. Bij het begin van het tweede en derde boek krijgen we net wat teveel herhaling. Dit komt doordat je de boeken ook apart kunt lezen.
Nog nooit las ik een boek waar zoveel verschillende elementen in zaten: geschiedenis, mystiek, science-fiction, religie, cultuur, wetenschap, … Ik vind het heel knap van de auteur dat hij die mix maakt.
1
Reageer op deze recensie
