Een bloedbad minder?

Het gebruik van geweld en een groot aantal slachtoffers is synoniem voor een actiethriller. Dat is het bestaansrecht van deze, zeker in de Verenigde Staten razend populaire verhalen. Men zou echter een vraagteken kunnen zetten bij de hoeveelheid geweld en de manier waarop een schrijver dit meent in zijn boeken te moeten zetten. Dit geldt ook voor Ghost Sniper van Scott McEwan.

Scott McEwan is als co-auteur van American Sniper bekend geworden en heeft daarna een begin gemaakt met een eigen serie Sniper Elite-boeken. Hij is voor deze serie een samenwerking met Thomas Kolonair aangegaan. McEwan werkt als strafrechtadvocaat in San Diego. Thomas Kolonair is een voormalig politieofficier uit Akron en woont tegenwoordig in Mexico.

Navy Master Chief Gil Shannon heeft als opdracht om een Zwitserse bankier te vermoorden die een geheime financier blijkt te zijn van een terroristische organisatie, maar dit gaat mis en Gil moet alle zeilen bijzetten om de Russische maffia van zich af te houden, die nog een rekening open hebben staan uit het verleden.

Ex-SEAL Daniel Crosswhite wordt samen met de nieuwste aanwinst van het Sniper Elite Team, Chance Vaught, op een missie in Mexico gestuurd waar een ex-sluipschutter, die als huurling werkzaam is voor een drugskartel een Amerikaanse politica en haar konvooi in Mexico-City in een hinderlaag heeft gelokt en haar heeft vermoord. Alleen Crosswhite en Vaught zijn in staat om deze ex-sluipschutter een halt toe te roepen, wat extra wordt bemoeilijkt door menig politiek spelletje.

Twee duidelijke verhaallijnen die aan het einde van het boek op een wat merkwaardige manier gaan samenkomen. De verhaallijn van Gil Shannon heeft veel weg van een James Bond-avontuur. Hij komt in veel landen en heeft overal wel een paar criminelen die het op hem hebben gemunt en vaak weet hij op miraculeuze wijze te ontsnappen, maar laat altijd wel een spoor van lijken achter. De tweede verhaallijn van Daniel Crosswhite is doordrenkt met politieke spelletjes en heeft eigenlijk een vrij simpele lijn: het achterhalen van de sluipschutter. Door de verschillende partijen die betrokken zijn bij het conflict is dit deel redelijk lastig te volgen omdat er met veel verschillende belangen zijn.

De personages in Ghost Sniper zijn duidelijk neergezet en zoals een Amerikaans auteur betaamd, weet hij goed en kwaad zo te scheiden dat zelfs voor een man die meerdere mensen ombrengt zijn sympathie kan dragen.

De schrijfwijze van McEwan is niet al te moeilijk te volgen en hij weet zijn verhaal duidelijk te brengen. Dat hij weet waar hij over praat als het op wapentuig aankomt, maakt hij duidelijk door ruimschoots uit te wijden over de wapens waar de vele slachtoffers mee naar een andere wereld worden geholpen. En daar zit hem nu ook het bezwaar in de manier waarop McEwan zijn verhaal verteld. Het geweld in het boek is onnodig hard en vaak niet van belang. Het lijkt alsof hij naarmate het verhaal verloopt, hij de geweldspiraal alleen maar heftiger laat worden.

'Hij was bijna halverwege de avenue toen Downly ter hoogte van haar middel explodeerde en haar ingewanden alle kanten op leken te vliegen toen haar twee helften als een verwrongen massa op het wegdek vielen, slechts bijeengehouden door haar ruggengraat.' 

Dit is een van de vele slachtoffers die het verhaal kent en vaak wordt dit op deze manier aan het papier toe vertrouwd. Uitgeverij Karakter geeft dit boek uit onder de noemer ‘Meer voor mannen’ maar deze man heeft zo zijn bedenkingen.