Wie is nu eigenlijk die geniale vriendin?

Alsof het de memoires zijn van de auteur, zo geloofwaardig wordt dit verhaal verteld. En misschien zijn het de memoires van degene die schuilgaat achter Elena Ferrante; het maakt natuurlijk niet uit. Want het is prachtig opgeschreven.
Het verhaal over twee vriendinnen is een mooi vehikel om de sfeer halverwege de vorige eeuw in Italië weer te geven en het doet me bijna verlangen terug te kunnen in de tijd. Alleen maar om te kijken, niet om eraan deel te nemen, want de leefomstandigheden waren niet geweldig. Hard werken en school was toch iets voor de doorzetters, de slimmeriken en de mensen met geld. En voor de geniale vriendin. Beide meisjes komen voor die kwalificatie in aanmerking: de manier waarop Lila aan Lenu leert hoe ze Latijn moet leren is toch zeker geniaal te noemen. En, hoewel de hoofdpersonen meisjes zijn, vind ik dit absoluut geen typisch vrouwenboek.