Lezersrecensie
James verheft Show don't tell tot Kunst... #Doodsklok
Mijn leeservaring:
Het negende deel in de Roy Grace-serie, maar het maakt in mijn beleving niks uit als dit je eerste is of zou zijn. Op zich beleeft Roy Grace in ieder boek een nieuw “avontuur” dus het is prima te lezen zonder voorkennis. Maar je kent me waarschijnlijk onderhand, vrouw van de series pur sang. Het zal dus wel weer een inhaalslag worden want ik werd zeer positief verrast door deze voor mij eerste kennismaking met peter James.
Voor mij las het als zo'n typisch Engelse mysterie/detective-serie die je in de wintermaanden bij een behaaglijk haardvuurtje gretig van je beeldscherm absorbeert.
Het verhaal begint in feite al in 1922 in Brooklyn – New York. Een horrornacht voor de toen vijfjarige Gavin Daly en zijn drie jaar oudere zusje Aileen.
Als ze uiteindelijk Amerika verlaten doet Gavin een belofte, een belofte die hij koste wat kost wil nakomen. Zijn hele leven staat in het teken van die belofte en een mysterieuze boodschap die hij op de kade bij hun vertrek in zijn handen gedrukt krijg van een vreemde jongeman. “Kijk naar de cijfers” – een puzzel die in zijn hoofd maar niet tot een geheel wil komen. Gefrustreerd maar tot op het bot gemotiveerd zal hij jaren na dato terug gaan naar de plek des onheils, New York.
In 2012 – het hier en nu – wordt op gruwelijke wijze een oude dame in haar huis gemarteld en vermoord. Voor vele miljoenen wordt er aan kunst gestolen. De familie kan het niet eens zoveel schelen dat die kunst waarschijnlijk al lang en breed in de ondergrondse circuits te koop is aangeboden of zelfs al verkocht is. Alleen een antiek horloge van het merk Patek Phillipe dat hun dierbaar is willen ze op welke manier dan ook terug krijgen.
Inspecteur Roy Grace, net vader geworden, wordt geconfronteerd met de antiekwereld, een oprechte maar anderzijds ook zwaar criminele sector die hem uiteindelijk terecht doet komen in maffia-achtige contreien. Ook Grace heeft zo zijn eigen demonen en mensen die als het ware nog een appeltje met hem te schillen hebben. De balans tussen zijn werk en privé en dan met name het verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van zijn gezin is meestal uitslaand naar werk. Zal hij toch zijn gezin kunnen behoeden voor alle narigheid die zijn werk met zich meebrengt? En hoe zit het eigenlijk met zijn jaren geleden verdwenen vrouw? Mysterie en detectivewerk dus.
Veel namen kwam ik tegen in het begin van het boek en ik dacht dat ik waarschijnlijk niks zou snappen omdat het reeds het negende deel is maar nee hoor, het las als een trein.
Peter James verwerkt de nodige info of achtergronden van bepaalde personen flawless door het geheel zodat je meteen snapt wat er aan de hand is of wie wie is.
Spannend vond ik het absoluut! Als je er eenmaal inzit wil je liever niet stoppen, laat staan gestoord worden ;-)
Knap geschreven met een aantal plotwendingen om U tegen te zeggen waardoor het wel een pageturner wordt waarbij je afwisselend heden en verleden voorgeschoteld krijgt en steeds meer je aan de karakters gaat hechten. Emoties mooi geïntegreerd zodat je echt sympathie voor sommigen krijgt en zelfs bij tijd en wijlen een brok in je keel.
Zijn schrijfstijl vond ik fabuleus, omschrijvingen van personen – situaties en gebeurtenissen zijn in principe al meteen klaar om verfilmd te worden, of in ieder geval een tv-serie.
In mijn ogen verheft Peter James de vaak gebezigde schrijftip: Show don't tell tot een Kunst, beeldend tot in de puntjes!
Lees ook -----> http://josesprakeloos.blogspot.nl/2015/03/peter-james-doodsklok.html
Het negende deel in de Roy Grace-serie, maar het maakt in mijn beleving niks uit als dit je eerste is of zou zijn. Op zich beleeft Roy Grace in ieder boek een nieuw “avontuur” dus het is prima te lezen zonder voorkennis. Maar je kent me waarschijnlijk onderhand, vrouw van de series pur sang. Het zal dus wel weer een inhaalslag worden want ik werd zeer positief verrast door deze voor mij eerste kennismaking met peter James.
Voor mij las het als zo'n typisch Engelse mysterie/detective-serie die je in de wintermaanden bij een behaaglijk haardvuurtje gretig van je beeldscherm absorbeert.
Het verhaal begint in feite al in 1922 in Brooklyn – New York. Een horrornacht voor de toen vijfjarige Gavin Daly en zijn drie jaar oudere zusje Aileen.
Als ze uiteindelijk Amerika verlaten doet Gavin een belofte, een belofte die hij koste wat kost wil nakomen. Zijn hele leven staat in het teken van die belofte en een mysterieuze boodschap die hij op de kade bij hun vertrek in zijn handen gedrukt krijg van een vreemde jongeman. “Kijk naar de cijfers” – een puzzel die in zijn hoofd maar niet tot een geheel wil komen. Gefrustreerd maar tot op het bot gemotiveerd zal hij jaren na dato terug gaan naar de plek des onheils, New York.
In 2012 – het hier en nu – wordt op gruwelijke wijze een oude dame in haar huis gemarteld en vermoord. Voor vele miljoenen wordt er aan kunst gestolen. De familie kan het niet eens zoveel schelen dat die kunst waarschijnlijk al lang en breed in de ondergrondse circuits te koop is aangeboden of zelfs al verkocht is. Alleen een antiek horloge van het merk Patek Phillipe dat hun dierbaar is willen ze op welke manier dan ook terug krijgen.
Inspecteur Roy Grace, net vader geworden, wordt geconfronteerd met de antiekwereld, een oprechte maar anderzijds ook zwaar criminele sector die hem uiteindelijk terecht doet komen in maffia-achtige contreien. Ook Grace heeft zo zijn eigen demonen en mensen die als het ware nog een appeltje met hem te schillen hebben. De balans tussen zijn werk en privé en dan met name het verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van zijn gezin is meestal uitslaand naar werk. Zal hij toch zijn gezin kunnen behoeden voor alle narigheid die zijn werk met zich meebrengt? En hoe zit het eigenlijk met zijn jaren geleden verdwenen vrouw? Mysterie en detectivewerk dus.
Veel namen kwam ik tegen in het begin van het boek en ik dacht dat ik waarschijnlijk niks zou snappen omdat het reeds het negende deel is maar nee hoor, het las als een trein.
Peter James verwerkt de nodige info of achtergronden van bepaalde personen flawless door het geheel zodat je meteen snapt wat er aan de hand is of wie wie is.
Spannend vond ik het absoluut! Als je er eenmaal inzit wil je liever niet stoppen, laat staan gestoord worden ;-)
Knap geschreven met een aantal plotwendingen om U tegen te zeggen waardoor het wel een pageturner wordt waarbij je afwisselend heden en verleden voorgeschoteld krijgt en steeds meer je aan de karakters gaat hechten. Emoties mooi geïntegreerd zodat je echt sympathie voor sommigen krijgt en zelfs bij tijd en wijlen een brok in je keel.
Zijn schrijfstijl vond ik fabuleus, omschrijvingen van personen – situaties en gebeurtenissen zijn in principe al meteen klaar om verfilmd te worden, of in ieder geval een tv-serie.
In mijn ogen verheft Peter James de vaak gebezigde schrijftip: Show don't tell tot een Kunst, beeldend tot in de puntjes!
Lees ook -----> http://josesprakeloos.blogspot.nl/2015/03/peter-james-doodsklok.html
1
Reageer op deze recensie
