Kwetsbaar verhaal dat zich prachtig afpelt

Een wonder van een boek, het grijpt me, raakt me. Het gaat om het leren kennen van de twee hoofdpersonen. Dat is het verhaal - de opbouw of beter het afpellen van Emile en Joanne is niet ondersteunend aan een plot, maar die kennismaking en verdieping zijn waar dit boek om geschreven is.
De keuze van Emile en zijn heldere doel en later het verhaal van Joanne, het ontwikkelt zich samen en komt richting het eind daadwerkelijk bij elkaar, vergroeit. Hun verhaal, maar ook de details en situatiebeschrijvingen - het is gewoonweg mooi.
Ik heb eindeloos veel bewondering voor hoe Joanne met de situatie om blijft gaan en meebeweegt. En daarmee bewondering voor hoe dit zo op papier heeft kunnen komen.
De rustige en knappe schrijfstijl doet het verhaal alle eer aan. Nergens gekunsteld of gehaast. Vaak hield ik even stil om me te realiseren dat het ook nu weer zo zacht, simpel en raak op papier is gezet. Prachtig. Dat zulk schrijven bestaat.

Joanne heeft ook mij aan het denken gezet, me beter doen kijken naar alledaagse momenten die zo indrukwekkend zijn, zolang je ze ziet. Ik heb me tijdens het lezen van dit boek emotioneel gevoeld. Soms verdrietig, maar vaker onrustig of unheimisch. Een gevoel wat een boek me niet eerder heeft gegeven. Ik blijf hier lang over nadenken, voor nu even niet toe aan een ander boek.