Puntje van mijn stoel

Bij het lezen van dit boek zit je vanaf de eerste letter op het puntje van je stoel. Het perspectief verspringt door het boek heen elke keer voornamelijk tussen hoofdpersoon Peter van der Sloot en een geheimzinnige A. Hierdoor krijg je al vrij snel door dat er iets aan de hand is, waarmee deze twee personages met elkaar zijn verbonden.

Had ik eerst wel een soort van empathie voor Peter, al snel kreeg ik een beetje een afkeer van hem en stond ik echt aan de kant van A. Want Peter ging voor z’n eigen gewin namelijk over lijken en voelde zich verheven boven anderen. Dat vind ik zo leuk aan boeken en vooral hoe auteurs je eerst op het verkeerde been kunnen zetten.

Dit boek is niet zomaar een thriller, maar kaart ook zeker een probleem aan die vandaag de dag heel actueel is. Want hoeveel mensen worden niet ziek door uitstoot van fabrieken en hoe slecht zijn die sowieso niet voor het milieu? Alle lagen die daar door worden beïnvloed en ook met elkaar verweven zijn, zijn naar mijn idee goed weergegeven door Paul.

Heel veel pluspunten voor dit boek, al mis ik nog een beetje het verhaal van Peter z’n secretaresse. Dat werd een beetje snel afgerond dat het niet helemaal geloofwaardig was.

Uiteindelijk wel een goede thriller, die je zelf ook doet puzzelen naar de mysterieuze A en ook wel doet nadenken over maatschappelijke problemen.