Surrealistisch en grimmig sprookje

Direct in de voorjaarscatalogus van uitgeverij Prometheus viel me dit boek op. Ten eerste door de zeer realistisch, haast 3D cover met een meisje dat een schedel van een dier vast houdt. Na het lezen van de achterflap was ik direct verkocht en wilde het boek absoluut lezen. Ane Riel schreef eerder onder andere kinderboeken en een eerste thriller, maar met Hars brak ze definitief door en won vele prijzen. Leuk om te weten dat het boek wordt verfilmd met onder andere Sofie Gråbøl (van de Deense serie The Killing) in de hoofdrol.

Liv woont op het eiland `t Hoofd, via de Hals kan je naar het hoofdeiland komen. Verder woont er niemand op het eiland. Haar vader Jens woont daar al heel zijn leven en wil zijn dochter kost wat het kost beschermen. Als ze zes jaar is, vertelt hij de mensen dat zijn dochter is overleden tijdens een vaartocht met de boot. In het huis dat steeds voller wordt houdt Liv zich in een container verborgen. Zo hoeft zij nooit naar school. En zo blijft zij voor altijd bij haar ouders en haar broertje Carl, die zij trouwens alleen ziet.

Hars is een absoluut uniek boek, een vergelijking met eerdere gelezen boeken of auteurs is niet te maken. Zo mooi dat ze Liv voor een groot deel aan het woord laat en daar heerlijk kinderlogica in verwerkt. Ondanks dat het een heftig boek is, zeker de omstandigheden waarin Liv leeft, brengt ze af en toe een glimlach op mijn gezicht tijdens het lezen. Het opmerkelijkste is het gekozen plot/verhaal en het oogpunt van het meisje Liv. Een ongewoon verhaal dat je raakt. De sfeer heeft Ane Riel heel sterk weergegeven, schimmig en soms haast als een sprookje. Geen moment wordt er enig oordeel geveld.

Ane Riel schrijft zorgvuldig, het tempo is niet heel snel, maar zeer passend bij het verhaal. Ze weet Liv en haar omgeving levensecht neer te zetten. Bij vlagen is de sfeer grimmig en soms haast een surrealistisch sprookje. De personages zijn allen interessant en zorgen voor verrassingen. Het boek heeft een heftige ontknoping en als je daar een beetje van bent bekomen, lees je de laatste zin...

Een hele grote pluim voor Ane Riel, ik kan niet andere als het boek vijf sterren geven en ben heel benieuwd naar de aangekondigde verfilming.