Raast net zo als orkaan Sandy

Geïnspireerd door de heftige orkaan Sandy, die in eind oktober 2012 over New York raasde, schreef Anna Woltz een aantal maanden later haar boek Honderd uur nacht. Zij was destijds woonachtig in de wereldstad en ze schreef deze zeer overtuigende jeugdroman.

De veertienjarige Emilia de Wit is helemaal klaar met haar leven in Nederland. Het gedrag van haar vader was de druppel en met behulp van zijn creditcard boekt ze een ticket en kamer in New York en vertrekt. Bij aankomst loopt alles allemaal anders als verwacht: geen kamer en orkaan Sandy blijkt over twee dagen over New York te razen, Al snel ontmoet ze Seth, zijn zusje Abby en Jim.

Anna Woltz heeft met Honder uur nacht een prachtig, betrokken en haast ontroerend boek geschreven. De setting dient vooral om een omgeving te creëren waar er geen telefoons, computers en televisies Emilia en haar nieuwe vrienden storen, Back-to- basic als het ware, met elkaar praten en tot conclusies komen voor hunzelf. Vast en zeker niet geloofwaardig voor een situatie na een verwoestende orkaan zoals Sandy, maar zo prachtig..

Honder uur nacht is een 'klein' verhaal in een enorme wereldstad die compleet op z`n kop staat, maar dan juist stil is. Seth, Abby, Jim en Emilia zijn een mooi viertal samen en worden allen gedwongen om na te denken over hun levens en elkaar tot steun te zijn. Dit schrijft Anna Woltz allemaal op een heldere en betrokken manier, zeer passend voor de doelgroep waarvoor dit boek bedoeld is. Honderd uur nacht is echter zeker ook een boek om te lezen voor de 'iets oudere' lezer.

Het is een boek waar heel veel in gebeurt, maar dit is geen moment storend. Het is als het ware de orkaan Sandy zelf, het raast door en laat de lezer verbouwereerd achter na de laatste bladzijde. Anna Woltz laat je als lezer ook nadenken. Het is genieten van de eerste tot de laatste bladzijde en had nog wel veel langer mogen duren.